,,Wat is de mooiste uitspraak met een natte T? Téring! Ja toch, niet tan?” In theater In de Lugt in hartje Overschie windt Herco Kruik, geestelijk vader van ‘Het Natte T Festival’ er geen doekjes om: ,,De taal van de stad is eerlijk en plat.”

Nadat stadstroubadour Arie van de Krogt de avond officieel heeft geopend met liedjes, vol Rotterdams sentiment, somt Kruik een trits typisch Rotterdamse bijnamen van stadse iconen op. Bekende en minder bekende. Het Santa Claus-beeld ontbreekt uiteraard niet: Kabouter Buttplug, of beter nog, de dildoreus. De Paperclip wordt ook wel de pauperclip genoemd, vanwege het lelijke gebouw. De Calypso aan de voet van de West-Kruiskade blijkt vol met Chinezen te zitten, dus is dat de Sambaltoren geworden. En wist je dat de Rijnhavenbrug, ofwel De Hoerenloper, door Kapenezen ‘Het Vluggertje’ wordt genoemd?”

Kenmerkend voor de Rotterdamse eenvoud is de bijnaam van het beeld zonder titel naast de Bijenkorf van kunstenaar Naum Gabo. Want waar ontmoeten winkelende Rotterdammers elkaar in de stad? Nou, bij dat ding naast de Bijenkorf. ‘Het Ding’ dus.

Tekst gaat door onder de foto.

Eén van de hoogtepunt van de avond is de knappe poëzie van woordkunstenaar Chris Blok met zijn hommage aan Rotterdam: ,,Jij wilde met ons je lichaam delen, dus wij bewonderen je lichaamsdelen en trekken je kleren uit. Maar door het Spartaanse hart in je Hugo Borst kreeg je voor critici een dikke huid. Toch ken geen enkele concurrent beschikken uit drie clubs en een legioen zoals op zuid, want alleen voor het Rood Wit zou Leo Mario’s Been-Hakken in zijn Dirk Kuyt.”

Een tot de nok toe gevuld theater in Overschie smult van zoveel herkenbaarheid. Er wordt gelachen, maar ook gezongen als de Rotterdamse muziekbibliotheek Roland Vonk ‘Hand in Hand, Kameraden’ inzet. ,,Sommige liedjes zijn inwisselbaar”, vertelt hij. ,,Maar niet het clublied van Feyenoord.”

Daar is bezoeker Jenny Jansen (1948) uit Delfshaven het wel mee eens. Samen met vrienden beleeft de geboren en getogen Rotterdamse een geweldige avond vol herkenbaarheid: ,,Wij spraken thuis ook plat Rotterdams. Dat speelt mij soms nog wel eens parten. Nog altijd verwissel ik liggen en leggen.”

AD-columnist Carrie wist niet wat ze hoorde toen ze als geboren Utrechtse voor het eerst in Rotjeknor kwam, vertelt ze op de bühne in Schiebroek. ,,Het ABR, Algemeen Beschaafd Rotterdams, lijkt een harde taal, maar dat is helemaal niet zo. Wij wensen elkaar de pleuris, de tyfus en de tering toe, maar alleen omdat je er niet meer aan kan overlijden.”

Als een Rotterdammer wel serieus ziek wordt, maar het is onduidelijk wat hij mankeert, dan vraagt een belangstellende mede-Rotterdammer aan de Noord-kant van de Maas: ‘Tebbie?’ Maar aan de zuid-kant is het: ‘Heppie?’ Noord en Zuid verschillen soms van elkaar, beweert Roel Pot, bekend van zijn cursussen Plat Rotterdams en afsluiter van de eerste aflevering van Het Natte T Festival.

,,Een echte Rotterdammer spreekt een vrouw op straat aan met wijfie. Dat is helemaal niet denigrerend bedoeld hoor. Wijfies komen van Katendrecht. Die hadden vroeger een belangrijke taak. Een echte Rotterdammer zegt nooit: wat zeg je, maar zeggie? Hij eet geen bietjes, maar kroten.

Echte Rotterdammers kankeren nog altijd over die moffen, tachtig jaar na het bombardement. De Duitsers hangen al sinds de jaren zestig weer de toerist uit in onze stad. Mijn vader, één van de eerste naoorlogse stadsgidsen, leidde ze soms met enige tegenzin rond. Dan vroeg er weleens eentje: ‘Wo ist die Altstadt’, de oude binnenstad?

Dan antwoordde mijn vader: ‘Mot je aan opa vragen, teringlijer!’

Elke ochtend up-to-date met het laatste nieuws uit Rotterdam en omstreken? Schrijf je hier gratis in!