Grarda Pelger liep langs de dichtgetimmerde panden in haar straat, over de scheve stoeptegels. Ze opende haar voordeur, waar nog altijd de poster Wij blijven hier boven hangt. Ze klom met moeite de trap op naar haar bovenwoning, waar ze al bijna haar hele leven woont, in een verder verlaten portiek. En ineens besloot ze: het is klaar. ,,Kijk nou om je heen. Er woont hier helemaal niemand meer. Het heeft geen zin meer. We hebben verloren.”