Het had deze week over het milieu moeten gaan, hadden de activisten besloten

Met een reeks acties wilden zij de schijnwerpers zetten op het uitblijven van klimaatinvesteringen bij de olieraffinaderijen in de haven. De aanval op Big Oil smoorde. Alleen al omdat Rotterdam met z’n hoofd bij de Conference League-finale zat. En op de dag dat de demonstranten met een blokkade op de Coolsingel het verkeer in de stad dachten plat te leggen, verbleekte die opstopping bij de chaos die een gekantelde vrachtwagen met huisvuil veroorzaakte op de Rotterdamse ring.

Dat is jammer, omdat de milieuactivisten - hoe irritant ook - een punt hebben. Europa’s grootste haven, de trots van Rotterdam, is afhankelijk van fossiele industrie. Aardolie en kolen bepalen de helft van alles wat hier in en uit gaat. De nieuwe, alternatieve brandstoffen zijn in die hele oliestroom nog niet meer dan druppels (op de gloeiende plaat). Dat is niet alleen slecht voor het milieu en de gezondheid, het is ook slecht voor de economische toekomst van de Rotterdamse regio.

Met de afhankelijkheid van fossiele fabrieken loopt Rotterdam het gevaar op een Kodak-ondergang af te stevenen - Kodak bleef filmrolletjes maken terwijl de rest van de wereld overstapte op digitale fotografie. Bij congressen en andere netwerkbijeenkomsten van bedrijven komt dat scenario geregeld ter sprake. Zonder al te zichtbaar resultaat. Net als de acties van Extinction Rebellion nauwelijks effect hebben.

Vaker gaat het over het uiterlijk en dagbesteding (‘Moeten zij niet werken?’) van de actievoerders dan hun boodschap. Er is altijd wel een reden om het er niet over te hebben. Voetbal, een gekantelde vrachtwagen met huisvuil. Omdat de kleine problemen van vandaag altijd belangrijker lijken dan de grote problemen van morgen.