In deze tijd luisterden buschauffeurs naar reisverhalen van passagiers en kregen ze soms cake en appeltaart

,,Deze foto is gemaakt op het sinds april 1964 vernieuwde autobusstation Rochussenstraat, voorheen Jongkindstraat. Autobuslijn 62 staat klaar om te vertrekken via de Maastunnel en Groene Kruisweg naar Hoogvliet ’’, schrijft lezer Jaap Koorten. ,,Van dit busstation vertrokken ook andere lijnen, zoals lijn 35 naar Heijplaat, lijn 36 naar Pernis, lijn 58 naar Pendrecht en Zuidwijk en lijn 63 naar Hoogvliet via de Vondelingenweg. Ieder kwartier vertrok er een file van gele bussen via de Maastunnel naar Rotterdam-Zuid. Zelf heb ik daar als chauffeur op lijn 63 ook deel van uit mogen maken.’’

Briefschrijver Conny Poelstra-Bijl herkent het busstation op onze foto meteen. ,,Het hoekhuis is afgebroken ten behoeve van de uitbreiding van Museum Boijmans Van Beuningen.’’ Ze kwam hier geregeld als passagier van de bus. ,,Wij woonden in Pernis. Voor kleding en warenhuizen was je aangewezen op het centrum van Rotterdam. Het Zuidplein bestond nog niet. Met buslijn 36 gingen we via de Waalhaven door de drukke Maastunnel naar het centrum.’’

Onze raadplaat doet lezer John Roos denken aan de jaren die hij werkte als buschauffeur bij de RET. ,,De foto haalt herinneringen boven aan dit type bussen waar wij op lesten en onze diensten uitvoerden.’’ Veel lijnen hadden het Stieltjesplein als eindpunt. ,,In die tijd hadden we als buschauffeur nog gelegenheid om reisverhalen van passagiers aan te horen. Soms kregen we een stuk cake of appeltaart’’, vertelt Roos. 

,,Een jonge man, type ‘ideale schoonzoon’ vroeg eens om een glas water om zijn medicijnen in te kunnen nemen. Geen probleem. Toen ik vroeg naar de reden van het medicijngebruik, antwoordde dat hij uit een psychiatrisch centrum (Poortugaal) kwam en zonder medicijnen zeer agressief kon worden. Ik was met stomheid geslagen, want tijdens de gehele rit naar het Stieltjesplein had hij naast mij gestaan en me geamuseerd. Ik wenste hem daarna een fijn reis toe naar zijn moeder in Groningen.’’

Natuurlijk zijn we allemaal zo jong als we ons voelen, maar om even in voertuigterminologie te blijven: De meeste lezers die ons schrijven hebben al wat kilometers op de teller. Wij waren blij verrast toen we bericht ontvingen van lezer Jesse Houdé, 24 lentes jong. Hij is vrijwilliger bij Stichting RoMeO (Rotterdams Openbaar vervoer Museum & Exploitatie Oldtimers). ,,In onze collectie zit een bus uit dezelfde serie als die op de foto, namelijk de RET 907.’’

De 900-serie deed zijn intrede in de jaren 60, toen er een gebrek aan woongelegenheid was in de stad voor arbeiders. Houdé: ,,Het dorp Hoogvliet had nog veel ruimte, die werd benut voor sociale woningbouw.’’ Maar al die kersverse Hoogvlieters moesten voor hun werk wel heen en weer naar Rotterdam kunnen. ,,Er werd besloten tot de bouw van een serie van 28 wagens voor twee nieuwe buslijnen.’’

Het werden niet zomaar bussen. De nieuwste innovaties werden toegepast in de 900-serie om snel zoveel mogelijk passagiers te kunnen vervoeren. Zo kreeg deze serie twee instapdeuren. ,,Het idee was om passagiers zonder abonnement via de eerste deur een kaartje te laten kopen bij de chauffeur en abonnementhouders bij de tweede deur te laten instappen. De bediening van de twee deuren werd gekoppeld waardoor beide met één knop tegelijk konden worden geopend en gesloten.’’ 

Ook het interieur was revolutionair. ,,Omdat het een lange route was werd gekozen voor veel zitplaatsen, in twee derde van de bus in een 2x2-opstelling.’’ In bussen voor stadsvervoer was dat eigenlijk ‘not done’. ,,De stoelen zo plaatsen kon voor opstoppingen bij en- en uitstappen zorgen. Maar om dat te voorkomen werd de plek van de deuren aangepast.’’

De 900-serie reed rond in Rotterdam tot de jaren 70. In 1974 werden de bussen aangeboden in een openbare veiling. Sommige werden geëxporteerd naar Suriname, het merendeel eindigde op de sloop. Stichting RoMeO tikte hun bus op de kop in 1988. 

Houdé: ,,Onze 907 stond op het terrein van een autosloperij in Heerhugowaard, waar hij gebruikt werd als kantoor. De bus is voor 1000 gulden gekocht en teruggehaald naar Rotterdam. Helaas zijn er nooit middelen en tijd geweest om de bus te restaureren.’’ De bus weer rijdend krijgen zou nog wel mogelijk zijn. ,,Dragende delen zijn aangetast, maar niet onherstelbaar.’’

Met de medewerking van Hans Grootenhuijs.