Eerder op de avond is het nog kalm in Rotterdam. Het ouderencentrum naast de moskee An-Nasr puilt uit. Vele tientallen Rotterdammers van Marokkaanse afkomst turen naar het kleine televisiescherm boven de keuken. Ze joelen, ze juichen. Ze weten: dit gaat niet meer mis.

Het is dan al rust geweest. De mannen klappen als de Marokkaanse keeper zijn werk doet, ze protesteren luidkeels bij een overtreding van de tegenpartij. Een oudere man – grijze baard, ronde bril – zit vooraan en bewaart in zijn eentje de rust. Hij zwijgt, kijkt en frummelt aan zijn gebedskralen. Loslaten doet-ie niet. Je weet maar nooit.

Minuten voor rust klinkt een oranjetoeter. Luid applaus. Weer gejoel. Nu begint het feest echt. Marokkaanse liederen zingt de groep fans uit volle borst mee. En dan het fluitsignaal. Gewonnen. De mannen omhelzen elkaar, schudden handen en stuiven naar buiten. Daar wachten ze automobilisten op. Ze joelen naar hen, de auto’s toeteren. Fanatiekelingen proppen groene en rode ballonnen door openstaande raampjes.

Daar loopt Abduselam Charradi (64). Hij schreeuwt: ,,Eindelijk!’’ En: ,,Twintig jaar!’’ In het centrum viel hij al op met zijn knalrode trainingspak en oranjetoeter. ,,Sinds 1974 ben ik in Nederland. In mijn eerste week ging ik direct naar een wedstrijd van Feyenoord. Sindsdien ben ik voetbalverslaafd.’’ Dat Marokko deze prestatie heeft geleverd, vult hem met ongekende blijdschap. ,,Dit is de hemel.’’ En weg is-ie. Op naar de volgende auto. Tientallen jongeren zijn dan al naar het Rotterdamse stadscentrum gesneld. Daar zetten ze het feestvieren voort. Pas rond middernacht keert daar de rust wat terug.

Het Marokkaans buurtcentrum in Rotterdam blijft na de wedstrijd, op de ouderen na, leeg. Ze kaarten, de thee pruttelt. Ze zijn blij, maar zien ook de uitdaging die nu voor hen ligt. Mimoen Bounghega (43) bijvoorbeeld. ,,Het is een geweldig dat Marokko naar het WK gaat. Een prachtige prestatie van een heel jong team. We zijn blij, absoluut. Vanavond speelden ze slecht, maar dat maakt niet uit. Het gaat om de kwalificatie. Al wordt het moeilijk, de andere landen zijn zo goed. Eén potje winnen, zou al een fantastische prestatie zijn.’’