Trots is ze. Niet op zichzelf, maar op haar moeder, die 25 jaar geleden afkickte van de drugs, de schoolbanken indook en zich ontwikkelde tot maatschappelijk werker. Trots is ze ook op haar meiden van Chicks and the City, die soms een rugzak hebben, net als de oprichter van de show.

Die oprichter, Natasja Morales, mag komende maandag ook eens trots zijn op zichzelf wanneer ze de Bep Slechte Prijs krijgt aangereikt. Al vijftien jaar lang biedt ze jonge, soms kwetsbare, Rotterdamse meiden tussen de 15 en 25 jaar een podium.

,,Er zijn in Rotterdam weinig mediaprojecten voor deze groep jongeren," vindt Morales, die in 2005 met een radioprogramma voor en door meiden begint: Chica Radio. Eerst bij lokale radiozenders Megastad FM en FunX. Later, wekelijks, op Radio Rijnmond, onder de titel Chicks and the City. Inmiddels wordt het programma - een live talkshow, opgenomen als podcast - gefaciliteerd door de Centrale Bibliotheek, die ook als locatie dient. ,,Iedereen is welkom om de shows op woensdagavond tussen 18.00 en 19.00 uur bij te wonen."

Morales laat zich elke aflevering omringen door vijf 'chicks' van 15 tot 25 jaar. Zij presenteren, regisseren en monteren mee en maken portretten op straat over zelfbedachte thema's, die tijdens de show aan bod komen. ,,Het gaat ergens over," stelt Morales: ,,Over prostitutie, sexting en seksueel geweld. Over dakloze jongeren. Over schulden."

Antwoorden vinden op levensvragen, maar meiden vooral een succesmoment gunnen. Daar doet Morales het voor: ,,Dat ze beseffen: Hey, dit kan ik! Ik kan presenteren, monteren of interviewen."

De presentatrice heeft zelf ook zo'n succesmoment in haar leven gehad, vertelt ze, toen ze als 16-jarig meisje werd ontdekt als danseres in Nighttown en de wereld rondreisde met de housegroep Holy Noise van dj Paul Elstak. Letterlijk danste ze haar zorgen weg. Zorgen over thuis met twee drugsverslaafde ouders.

In de in 2011 verschenen documentaire De Rotterdamse meiden van Chica Radio opent Morales een boekje over haar jeugd, en vertelt ze over de mensen die elke dag drugs kwamen kopen in haar ouderlijk huis in het Oude Westen. Ze herinnert zich de zakken coke en heroïne op tafel en stapels geld, waar ze als jong meisje tussen zat. Samen met haar zusje, die ze op sleeptouw nam. Anno nu praat ze liever niet meer over die periode. ,,Te heftig."

Wel vertelt ze over haar motivatie om te slagen met school; na de mavo en havo, rondt ze de hbo-studie culturele en maatschappelijke vorming af. ,,Ik dacht: als ik wat van mijn leven maak, dan kan ik me losmaken van het milieu van mijn ouders."

Dat gebeurt echter al eerder. Als ze net 16 is, vlucht ze het huis uit. ,,Dat was voor mijn ouders een keerpunt," blikt ze terug. ,,Zij zijn toen afgekickt. Mijn moeder is daarna sociaal pedagogische hulpverlening gaan studeren. Nu is ze gezinscoach en gaat ze op pad met kwetsbare mensen uit de samenleving. Mijn vader is twee jaar geleden overleden, maar ook met hem was ik al in het reine gekomen."

Inmiddels heeft Morales een zoon, Didier (6), en vult haar moeder de rol van oma met verve in. Morales lacht: ,,Ze is gezinscoach, die ons weleens tips geeft. Soms schieten we dan in de lach. 'Mam, dat jij ons dit komt vertellen na alles wat er is gebeurd?' Dan reageert ze schuldbewust. Vaak volgen tranen en ontelbare excuses, maar die hoeven van mij niet. Het is goed zo.”

Haar levensverhaal is niet uniek, vindt Morales. ,,Ik herken genoeg jongeren in de stad met een rugzak. Jongeren, die ik uitnodig om te komen praten tijdens onze uitzending. Dat is enorm waardevol."

Na 15 jaar Chicks and the City kijkt Morales uit naar de toekomst. Naast de ontwikkeling van Youtubekanaal Chicks on screen traint ze meiden die haar ooit kunnen vervangen als presentatrice. ,,Alles voor het voortbestaan van de show."

Een show die veel meiden op weg heeft geholpen bij een succesvolle carrière. Morales pakt haar telefoon erbij, scrolt door haar LinkedIn-connecties en wijst een populaire actrice, een internationaal topmodel en een talentvolle verslaggever van deze krant aan. Morales leerde hen dat alles mogelijk is in het leven, zolang je er maar voor knokt. ,,Een dubbeltje kan een kwartje worden. Ik ben daar het bewijs van."