Steeds duikt ergens in de stad een nieuwe op. Soms is het een sticker met een flard van een dialoog, soms een ode aan een ondernemer ('Meneer Wong, ik adoreer uw broodjes!'), soms een woordgrap, of een loze mededeling ('daar staat ie', bij een tekening van een fles op een koelkast) en soms is niet duidelijk wat de bedoeling is. ('Ik wil graag roken maar ik heb niet').

Wie de kunstwerkjes maakt, is onbekend. Het moet welhaast een fietser zijn, de geheimzinnige kunstenaar. De stickers zitten altijd op de verkeerslichten voor fietsers, altijd in het centrum van de stad: op het Hofplein, de Westblaak, de Coolsingel. De stickerplakker fietst van Zuid naar Noord.

Sommige stickers hangen er maanden, sommigen zijn na een paar dagen al weer weg: eraf gescheurd, overgeplakt of verwijderd door een schoonmaakploeg. De gemeente Rotterdam houdt af en toe een poetsronde, vertelt gemeentewoordvoerder Brigitte Moratis. En dan sneuvelen de stickers, kunstwerkje of niet.

De stickers dragen geen naam. Dat onbekend is wie de stickerkunstenaar is, draagt bij aan de aantrekkingskracht. Is het een oudere vrouw, die af en toe in een verloren moment een tekening maakt? Is het een collectief dat samen een creatieve cursus volgt? Een jongen die zijn tussenuren op school gebruikt om een velletje vol te maken?