Papa ligt met corona op de ic, mama in het ziekenhuis: ‘Opeens zijn je ouders er niet meer’

Lucas (17): ,,Opeens zijn je ouders er niet meer. Word je overhoord door je broer, moet je zelf voor ontbijt zorgen en het huis schoonhouden.’’
Emma (14): ,,Als je ouders twee weken op vakantie gaan, heb je geen zorgen. Dan heb je lol, ga je eten bestellen, mensen uitnodigen. Maar wij zaten in quarantaine en jullie ziek in het ziekenhuis.’’
Lucas: ,,De boodschappen werden bezorgd door de buren.’’
Emma: ,,We zaten continu in de stress. De eerste dagen hadden we ook geen duidelijkheid over wat het was. We hadden nul contact met mijn vader. Het eerste contact was er pas toen ik op bezoek kon komen. En het eerste contact terug was toen jij weer wakker was.’’
Philip (57): ,,Dat was een maand later. Het begon al traumatisch. Er was geen moment van: het valt wel mee. Ze hebben mij van de trap afgetild, waar ik min of meer was flauwgevallen.’’

Het is maart als Philip Reedijk en zijn vrouw Tracy Hamill (54) gelijktijdig met twee ambulances uit hun straat in de Rotterdamse wijk Prins Alexander worden afgevoerd. Philip ligt bijna vijf weken op de ic met multi-orgaanfalen. Eerst in het IJsselland Ziekenhuis in Capelle aan den IJssel, dan in het Rotterdamse Erasmus MC. Uiteindelijk komt hij pas negen weken later weer thuis, Tracy na tien dagen.

De ambulances zijn de straat nog niet uit of buren bieden al hun hulp aan. In de tussentijd houdt oma Elizabeth contact met de artsen. Via groepsapps wordt de rest van de familie op de hoogte gehouden. Nu zit het gezin weer samen op de bank in de woonkamer. Thomas, de oudste en inmiddels 19 jaar, woont sinds kort op kamers in Eindhoven. Tracy: ,,Hij twijfelde of hij wel uit huis zou gaan. Ik zei: júist doen.’’