B. werd begin 2017 aanvankelijk in verband gebracht met meerdere prostitutiemoorden uit eind jaren negentig van de vorige eeuw. Steeds werd er gezien de modus operandi rekening mee gehouden dat B. vijf vrouwen omgebracht moest hebben. Maar op drie van de vijf slachtoffers die destijds in Rotterdam op bijna dezelfde manier waren vermoord, werden geen sporen van B. gevonden.

Onderzoek wees in elk geval wel uit dat de sperma-sporen die op en in de stoffelijke overschotten van Berendina Stijger en Francisca Hofland werden aangetroffen van de Schiedammer afkomstig zijn. Naar later bleek, was Francisca Hofland geen prostituee, maar een dakloze vrouw.

De twee slachtoffers werden destijds allebei deels ontkleed aangetroffen. Bernadine Stijger werd op 9 september 1990 gevonden onder de Willemsbrug, Francisca Hofland op 19 juni 1991 op het talud van de Westzeedijk. Hun kelen waren doorgesneden, nadat ze waren verkracht. 

Het onderzoek naar de moorden liep destijds dood en het dossier kwam op de plank te liggen. De zaak werd een cold case, maar naar aanleiding van een dna- verwantschapsonderzoek werd het onderzoek in 2015 heropend. Dna van een familielid van Albert B. leidde het cold case-team naar de Schiedammer. ,,Ik kan het niet gedaan hebben’’, zei B. in een van de rechtszittingen. Op de vraag hoe zijn sperma op de twee dode vrouwen terecht was gekomen, kon hij geen antwoord geven.

Opvallend was dat de dode vrouwen waren bedekt met aparte lappen stof. Bij het heropende onderzoek werden in B.’s woning soortgelijke stukken stof aangetroffen. En toen hij bij de eerste zitting de rechtszaal binnen kwam schuifelen, trok hij vanwege zijn kleding direct de aandacht van de rechtbank; B.’s broekspijpen waren afgezet met ook al opvallende stukjes stof.

De rechtbank veroordeelde de man in 2018 tot een gevangenisstraf van 18 jaar. Het OM eiste destijds een gevangenisstraf van 20 jaar. De verdachte ging tegen de uitspraak in hoger beroep.