Door Rory de Groot

Ik zie ze nog liggen in de kleedkamer: twee stapels keurig opgevouwen, stralend rood-witte Feyenoord-shirts met lange mouwen. Onbedrukt en ongebruikt. Speciaal voor ons: de uitverkorenen. Van de ruim 200 elf- en twaalfjarigen die een paar weken eerder aan de jaarlijkse Feyenoord Talentendagen hadden meegedaan, waren we na twee selectietrainingen nog met z’n tienen over. Een testwedstrijd zou die middag bepalen wie er uiteindelijk in aanmerking zou komen voor een plek in de jeugdopleiding.

Vier weken en drie stagewedstrijden later ging de telefoon en mocht ik me samen met één andere jongen met ingang van het nieuwe seizoen officieel speler van Feyenoord noemen. Ik werd ingedeeld in de “VOORLOPIGE D1-selektie” en begon een nieuw leven. Een totaal ander leven. Een jongensdroom, die uiteindelijk negen jaar zou duren en met één voet op de drempel van ‘De Kuip’ zou eindigen.