Brecht van Hulten: Ik zat zo diep dat ik niet meer herstelde

Eigenlijk heeft tv-presentator Brecht van Hulten (45) een hekel aan lange, persoonlijke interviews. En als ze het doet, hoe weet ze dan zeker dat haar woorden niet verdraaid in de krant komen? Van Hulten is een perfectionist. Een controlfreak. Ze begrijpt dat een interview zo nu en dan hoort bij haar werk als presentator van het veelbekeken consumentenprogramma Kassa. Bovendien 'doet' ze sinds maandag een nieuw televisieprogramma voor de VARA, samen met Milouska Meulens: Groen Licht, een reportageprogramma over feiten en fabels rond duurzaamheid. Bij een kop koffie zegt ze: ,,Ik vind het vooral zo tegennatuurlijk om een uur of langer over mezelf te praten. Normaal gesproken stel ik de vragen.''

,,Het gaat goed met me en dat is een tijdlang anders geweest.''

Ze wil er best wat over kwijt, over het 'pittige' anderhalf jaar dat net achter haar ligt - als de medische details zo veel mogelijk achterwege kunnen blijven. Dit is de noodzakelijke info: in korte tijd liep Van Hulten twee keer een hersenschudding op. Ze bleef doorgaan met haar werk en als spil van haar gezin - samen met echtgenoot Eric heeft ze twee kinderen.
,,Terwijl mijn lichaam allerlei signalen gaf dat het niet meer ging. Die heb ik niet goed opgepikt, totdat ik door overbelasting behoorlijk de kluts kwijt raakte. Het had nogal wat gevolgen: ik heb maandenlang concentratieproblemen en last van geluiden om me heen gehad. Nog steeds, daarom wilde ik ook hier afspreken: geen muziek, een redelijk rustig restaurant. Ik ben echt een ander persoon geweest de afgelopen anderhalf jaar.''

Want je was...
,,Iemand die goed kon multitasken en dat altijd deed. Ik deed heel veel, ook thuis en op de school van de kinderen. Altijd mee met excursies, helpen bij de overblijf. Eigenlijk was ik gewend om altijd in de weer te zijn, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Mijn man en ik hadden de taken al goed verdeeld, maar ik ben iemand die zich graag overal mee
bemoeit. Ik was altijd heel aanwezig, maar nu kwam er noodgedwongen een moment dat ik veel afwezig was. Niet letterlijk, want ik was juist heel veel thuis. Maar ik deed niet mee. Dat is raar hoor, dat mama 's morgens in bed moet blijven liggen voor haar rust. Man, wat vond ik het lastig om tijd en aandacht voor mezelf op te eisen.''

,,Veel moeders hebben daar moeite mee. Het is heel fijn geweest om te merken dat het leven in huis doorgaat als ik niet meedoe. Mijn man pakte het geweldig op. Het moeilijkste was loslaten, je wilt het allemaal zelf doen en regelen. Dat heeft niets te maken met je partner, maar met je eigen strijd.''

Hoe heb je ontdekt dat je zaken uit handen moest geven?
,,Op een gegeven moment zat ik zo diep, dat ik inzag dat het zo niet verder ging. Ik herstelde niet meer. Ik schoot overal tekort, als moeder, als echtgenote, als collega. Ik heb een half jaar niet met vrienden of familie gebeld, had al genoeg aan de kinderen om me heen. Ze uit school halen, soms kwamen er vriendjes mee. Koken, kinderen naar bed brengen als mijn man nog aan het werk was - dat was meer dan genoeg voor me. Maar juist dat idee van tekortschieten moest ik loslaten, leren er vrede mee te hebben. Dat was de ommekeer. Ik zag in dat je ook in rottige situaties nog steeds een keuze hebt tussen gelukkig of ongelukkig zijn. Ik had veel pijn in mijn hoofd en kon bijna niets meer, maar leerde dat ik me toch goed kon voelen - over de situatie en over mezelf.''

,,Wat wel altijd doorging, was het presenteren van Kassa. Alle voorbereidingen deed ik thuis, op mijn moment. Half uurtje inlezen en dan de was ophangen, of iets anders waar je je hoofd niet bij hoeft te gebruiken. En dan weer een half uur verder werken. Want dat was het, mijn hersens werkten gewoon niet meer na een half uur focus. De redactie en de crew hebben dat al die tijd fantastisch opgevangen, maar ook daar heb ik me lang schuldig over gevoeld. Het enige wat ik deed was de uitzending zelf, op zaterdagavond. Dat was mijn 'uitje' in de week, dan was ik even onder de mensen. Op zondag kon je me opvegen, dat wel.''

Waarom hield je zo vast aan dat werk?
,,Er zijn momenten geweest dat ik dacht: is dit nu wel verstandig? Als presentator werk je niet in vaste dienst, maar met losse contracten. Als je niet werkt, ben je van de buis en kan het zomaar afgelopen zijn met je carrière. Ik denk dat ik daar nog veel meer stress van had gehad.
Bovendien zou ik dan iets wegnemen waar ik juist veel plezier aan beleefde. Het herstel is ongetwijfeld langzamer gegaan doordat ik bleef werken, maar anders had ik misschien alles verloren, was ik echt een kluizenaar geworden. Nu ik Groen Licht erbij kan presenteren, zie ik dat echt als een stap vooruit voor mezelf. Het bewijs dat het nu beter met me gaat.''

Lees het hele interview in AD Magazine.