De Tweeling is aangrijpend stuk over kracht van vergeving

De fan van het boek heeft het zwaar bij deze nieuwe versie. Natuurlijk: de kern van het ontroerende verhaal van de tweelingzussen die op hun 7e, aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog, uit elkaar worden gehaald, blijft overeind.

Maar scriptschrijvers Kees Prins en Frank Ketelaar benaderden de oorspronkelijke tekst allerminst met fluwelen handschoenen.
Ze verwijderden de bejaarde zussen, die levenslang gescheiden bleven, compleet  uit het scenario.

In plaats daarvan is de plek waar de twee elkaar hun dramatische geschiedenis vertellen een Nederlandse cel. Daar wacht de Duitse zus in 1946 op haar executie door het Nederlandse verzet. De zussen lopen nog over van de emotie van de oorlog. Daarin verloren ze beiden hun man: de een, een Jood, stierf in Auschwitz. De ander, een Duitse soldaat, viel bij Stalingrad.

Dat de verjongende ingreep overeind blijft, ligt vooral aan de kwaliteit van de twee actrices. Hanna van Vliet en Rosa da Silva maken volstrekt invoelbaar waarom het begrip waarheid in een oorlog altijd twee kanten kent. Vooral Da Silva schittert als de rechtschapen Nederlandse die moet beslissen over het leven van haar zus. Haar chemie met Williams Spaaij als verloofde David is een genot om te zien.

De liedjes komen van Common Linnets Ilse DeLange en JB Meijers. Ze sluiten tekstueel gelukkig niet naadloos aan op de dialogen, maar zoeken de achterliggende emotie. Klassiekers in het genre zijn het niet, maar ze bieden hoffelijk alle ruimte voor het verhaal.

Zo is deze Tweeling, voor wie het boek loslaat en zich overgeeft aan de acteurs, een aangrijpende voorstelling over wederzijds begrip en de kracht van vergeving.

Gezien: 11 oktober, DeLaMar, Amsterdam.