Drie sterren voor de Luizenmoeder-film: Dapper en ontroerend, maar een beetje tandeloos

Het moet gezegd: wat Ilse Warringa (die Juf Ank speelt, maar ook tekende voor script en regie) doet met Luizenmoeder – De Film, verdient veel respect. Ze scheept de kijker niet af met iets dat lijkt op vier aan elkaar genaaide tv-afleveringen die slechts functioneren als een feest van herkenning. Sterker, je zou kunnen stellen dat Warringa het zichzelf eerder te moeilijk dan te makkelijk maakte.

Veel bekende karakters worden verder uitgediept, actuele thema’s als de woke-cultuur en zelfs de coronapandemie werden in het scenario verwerkt en het maakt echt gebruik van het medium film waarin scènes meer mogen ademen. De openingssequentie, waarin we leren waarom schooldirecteur Anton (Diederik Ebbinge) niet langer van de partij is, is daar een mooi voorbeeld van. Het laat bovendien alles wat de serie zo grandioos maakte, mooi samensmelten. Lees: het schuurt, omdat het lastig kiezen is tussen lachen en wegkijken uit pure gêne.

Was de rest maar net zo goed. Veel grappige vondsten blijven niet hangen, al wordt op een zeker moment – in het verlengde van de Participizza-avond uit de serie –wel een zalig schaamteloze ‘China Braderina’ georganiseerd. In de overkoepelende verhaallijn voert een nieuwe directeur (acteur Dragan Bakema) een stevige automatiseringsslag door. Drones, irisscanners om binnen te komen en robots voor de klas zijn het gevolg.

Er zijn ook talloze zijplotjes. Sommige daarvan zijn best geslaagd (Leny Breederveld als de stug doorrokende docent Helma die broedt op verzet), andere irriteren (Arnoud Bos als vloggende vader Karel) of willen maar niet boeien (onenigheid tussen Jennifer Hoffmans personage Hannah en haar dochter Floor). Veel tijd krijgt weer een andere verhaallijn waarin Juf Ank een identiteitscrisis doormaakt en zich ontfermt over een leerling, het door zijn klasgenoten genegeerde jochie Bradley. Het wordt verrassend emotioneel, maar ook dusdanig somber dat je soms tóch stiekem verlangt naar een herhalingsoefening van wat we al op televisie zagen.

Ernst, ontroering én overdrijving; Warringa worstelt met deze pittige jongleeract. Bovendien lijkt ze zich qua bijtende humor een beetje in te houden. Alsof ze toch een beetje zwichtte voor de hedendaagse humorpolitie. Tijdens de beste momenten deelt Luizenmoeder – De Film hysterische ouders weer een verdiende tik uit, maar het is een beetje tandeloos allemaal.

Regie: Ilse Warringa. Hoofdrollen: Ilse Warringa, Jennifer Hoffman, Bianca Krijgsman en Leny Breederveld

Luister ook naar onze wekelijkse filmpodcast MovieInsiders: