Een penis is op gezette tijden een handig ding, maar fotogeniek is-ie zeker niet

Hoe nu verder na het The Voice of Holland-schandaal? Tja, dat is een goede vraag. De logische reflex is om in een pragmatische houding te schieten en te zoeken naar oplossingen in wetten en protocollen. De John de Mol-reflex, zeg maar. En dat moet óók. Maar volgens mij moeten we allereerst de tijger in de ogen durven kijken. Want na alle #MeToo-verhalen die de afgelopen dagen aan de keukentafel, op kantoor en in de media zijn verteld, staat één ding als een paal boven water: er is nog weinig veranderd sinds de #MeToo-beweging in 2017 op gang kwam. Dat blijkt ook uit de reacties die ik deze week in mijn DM ontving.

Na de uitzending van Boos vertelde ik mijn persoonlijke verhaal aan tafel bij verschillende talkshows. Op nationale televisie uit de doeken doen dat je bent verkracht is geen pretje, maar ik doe het met een goede reden: ik wil vrouwen die iets soortgelijks hebben meegemaakt de kracht geven om zich uit te spreken. Want als ík het durf, durven anderen dat misschien ook. En dat gebeurde. Ik kreeg ongelooflijk veel lieve, ontroerende en verdrietige berichten van zowel vrouwen als mannen. Maar ik kon, zoals gewoonlijk, ook rekenen op een ander geluid. Een greep uit de collectie:

Reactie van Bart: ‘Dag Debby. Tegenwoordig mag een man niks meer. Waarschijnlijk ook niet meer aankijken. Maar als het hartje zomer is, dan mogen meiden wel weer weinig tot niks aanhebben bijvoorbeeld op de fiets, of bij de bushalte’

Zie hier Bart. De belichaming van een groep mannen die het óók niet makkelijk hebben. Daar waar ze voorheen kennelijk ongestoord hun gang konden gaan, mag er tegenwoordig he-le-maal niks meer. En dat zint ze allerminst. Bart-achtigen zijn boos, verward en op zoek naar houvast in deze onzekere tijden. ‘Mag ik nog wel een arm om de schouder van mijn collega leggen?’ vroeg iemand mij deze week wanhopig. Ik antwoordde dat hij die vraag niet aan mij moet stellen, maar aan de collega in kwestie. De vragen over wat wel en niet mag, het zogenaamde ‘grijze gebied’, verbazen mij iedere keer weer. Want, wanneer was ongevraagd aan iemand zitten wel oké? Precies. Nooit.

Reactie van Gerrit: (foto)

Over het sturen van een dickpic kan ik kort zijn. Sexting doe je met - en daar is-ie weer: wederzijdse toestemming. Verder is een penis op gezette tijden een handig ding, maar fotogeniek is-ie zeker niet. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk, maar daar hoort Gerrit duidelijk niet bij. Een ongewenste dickpic is smerig en aanstootgevend. Ik vraag me oprecht af wat zich in het hoofd afspeelt van types als Gerrit, Jeroen Rietbergen en alle andere onverlaten die zichzelf ongewenst opdringen aan vrouwen. Is het nou zo moeilijk om je in te houden? Kennelijk wel, want ruim een op de tien Nederlanders (90 procent vrouwen) heeft te maken gehad met seksuele (online) intimidatie en geweld. Vraagt het maar eens om je heen en je zult verbaasd zijn over de verhalen die loskomen wanneer vrouwen zich veilig genoeg voelen om te vertellen wat ze hebben meegemaakt. Het is krankzinnig als je je realiseert dat een deel van de bevolking zich áltijd bewust is van het mogelijke gevaar van de andere helft.

Reactie van Wietse ‘Heey, wel jammer dat je je nu ineens afzet tegen alle mannen. Met afzetten bedoel ik alle mannen aanwijzen als potentiële misbruikers en verkrachters’

Natuurlijk zijn niet alle mannen aanranders en verkrachters . Maar je moet het toch met mij eens zijn dat we kennelijk in een maatschappij leven waarin vrouwen in meer of mindere mate kunnen worden lastiggevallen door mannen zonder dat die op hun seksueel wangedrag worden aangesproken of dat wordt bestraft. Vrouwen voelen zich om die reden niet veilig, en dat reken ik ons allemaal aan. Want laten we wel wezen, geen mens wordt geboren met een speciaal gen voor seksueel wangedrag. Dat is aangeleerd gedrag, en kunnen we dus ook weer afleren. 

S. de Boer: ‘Mannen tegenover vrouwen zijn het probleem. Ik kijk naar jou in de uitzending en wordt als man verleid door je schoonheid. En ik krijg seksuele gedachten. Op dat moment begreep ik het: wij mannen kijken ongelijkwaardig naar vrouwen. Vanuit een machtspositie en drang. Dit duurt nog wel even om op te lossen. Gelukkig begrijp ik het nu. Dank je. Ook voor je moedige verhaal.