,,Toen ik Mark voor het eerst zag was -ie 12 jaar. Hij was - en dat zal hij me niet kwalijk nemen - karikaturaal lelijk”, grapt Dekker. ,,Hij is een van die zeldzame mensen die alleen maar jonger, sneller, gezonder en aantrekkelijker geworden is. Dat geldt gelukkig ook voor mij, maar het is iets minder zichtbaar dan bij hem.”

De twee vonden elkaar in hun liefde voor klassieke muziek, politiek en het avontuur. Tijdens hun studietijd reisden de twee regelmatig met de trein door Europa. Tijdens die trips belandden ze aldus Lodewijk vaak genoeg met vrouwelijk schoon in dezelfde coupé, waarna alle registers werden opengetrokken om indruk te maken. ,,We hadden eens een verhitte discussie in het Engels waarmee we dachten de dames in dezelfde coupé wel te kunnen verleiden, over het Zweedse defensiebudget– wat toen een enorm hot item was. Ze keken wel regelmatig naar ons, maar niet met die niet te weerhouden wellust die we hadden ingecalculeerd”, aldus Dekker.

,,Dat gebeurde pas later”, vervolgt hij. ,,Je bent jong en je wilt wat, dus wij zaten in een coupé naar Mozart te luisteren. Komt er een vrouw binnen die zon en maan verduistert. Ik had nog nooit zo’n mooie vrouw gezien. Wij beginnen een gesprekje, dat defensiebudget wisten we even on hold te zetten. Zij was op weg naar Parijs, ze had een contract gekregen om daar model te worden. Ik dacht: nou meisje, ik zal je eens wat vertellen over de oude wereld. Maar zij had alléén maar oog voor Rutte. Die dat buitengewoon welwillend over zich heen liet komen, en ineens in staat was tot de meest nietsnuttige smalltalk die beter landde dan de eerste ballade van Chopin en dat vermaledijde Zweedse defensiebeleid. Toen ben ik maar een ommetje gaan maken...”

Volgens Dekker hadden de twee toen al politieke ambities. ,,Dat hebben we altijd gevoeld. Bij mij is die belofte nog hangende”, lacht hij. ,,Bij hem is het aardig gelukt.”

Om te illustreren hoe zijn ‘vriend Mark’ voor hem transformeerde naar ‘premier Mark’ haalde Dekker een fragment aan van Rutte die reageert op de ramp met de MH-17. ,,Je kent iemand zo verschrikkelijk lang, dat je hem in de eerste jaren in die baan niet echt serieus neemt. Je ziet niet de premier staan, je ziet Mark staan. Je hebt het beeld van een familielid dat een beetje stuntelend op de bühne staat, en je hebt iedere keer zoiets van: hij doet het toch best goed. Dat MH-17-moment is het moment waarop je ziet: hij is óók heel erg geraakt. Dat hij niet veel tijd heeft gehad om erover na te denken, het raakt hem echt. Dat was voor mij persoonlijk en voor velen om mij heen, het moment dat we niet meer zeiden: Mark is op tv, maar dat hij ‘premier’ werd.”

Bekijk het fragment van Beau hier nog eens terug: