‘Laat ook Máxima een rol spelen bij Songfestival’

Die neus. Die ogen met die wimpers. Dat massieve lijf dat zich onbekommerd laat aaien en omarmen. Songfestivalblogger William Lee Adams - zo'n type dat zijn verhalen graag met rollende ogen en bulderende lach vertelt - raakt vanavond in zijn driesterrenhotelkamer (uitzicht: station Almere-Centrum) niet uitgesproken over het wonderlijke hoogtepunt van zijn recente reis door ‘unexplored’ Holland.

Cow hugging. Dat zoiets bestaat. Dat zo’n dier dat toelaat. De emotie die het losmaakt. ,,Ik ben geen zweverig type, maar toen ik in die ogen van die koe keek, had ik een connection, een soul connection. En heb ik de hamburger die ik ’s avonds aangeboden kreeg direct afgeslagen. Sterker, ik heb sindsdien geen beef meer aangeraakt. Ik zou het niet kunnen, niet als ik aan die ogen denk, those beautiful eyes.’’

Adams raakt ook niet uitgepraat over die andere tripjes die toerismebureau NBTC speciaal voor hem heeft georganiseerd, in aanloop naar het Songfestival in mei in Rotterdam. De kanotocht door de Utrechtse gracht, ‘een bijna-dood-ervaring’. Het wadlopen dat hij ‘als stadsjongen met een aangeboren hekel aan modder’ toch gedaan heeft. De ‘tsunami-achtige’ oversteek naar de Marker Wadden. Het warme onthaal in het hotel in Almere-Centrum. ,,Hoe gepassioneerd de mensen hier over de historie van hun provincie vertellen. Práchtig.’’