Loes Luca zoekt geen nieuwe liefde: ‘Wat Harald me gaf kan niemand anders me geven’

Loes Luca zet een bak yoghurt met muesli op tafel. Had ze de hele ochtend de tijd voor hoor, om te ontbijten, maar ze was zo lekker aan het rommelen, ‘je weet hoe dat gaat’. Breispullen herschikken, paar dingetjes opruimen, stapeltjes post van A naar B verschuiven. Dus ja, ze zal praten en ontbijten tegelijk, ‘maar dat kan ik wel’, ze heeft ook eigenlijk geen vragen nodig ter aansporing: genoeg verhalen, genoeg meegemaakt, alleen in dit statige herenhuis al (‘veertig jaar geleden voor de guldenprijs gekocht’).