Zo vader, zo Toon: Maurice Hermans brengt ode aan vader

Maurice Hermans brengt in Toon, Liedjesman, dat morgenavond in Maastricht in première gaat, een liefdevolle ode aan de onvergetelijke liedjes van zijn vader. ,,Hij heeft er zo veel gemaakt, dat ik begrijp dat hij nooit tijd had voor de afwas.”

Arno Gelder 15-09-17, 07:46 Laatste update: 14:01

Terwijl 2016 het jaar was waarin de 100ste geboortedag van Toon Hermans (1916-2000) volop werd herdacht, heeft zijn zoon Maurice (68) juist dit jaar gekozen om een ode aan zijn vermaarde vader te brengen. Alsof hij de storm van massale lofzangen op de grootste zoon van het Nederlandse cabaret eerst wilde laten luwen om vervolgens zelf het levensverhaal van Toon te vertellen en te bezingen in de liefdevol gemaakte voorstelling Toon, Liedjesman.

,,Ik heb met enigszins gemengde gevoelens naar al die programma’s gekeken. Er zaten prachtige, integere producties bij, maar ook shows die weliswaar over mijn vader gingen, maar waarin de ziel, het wezen van zijn werk ontbrak. Bovendien blijken velen Toon allemaal te hebben ‘gekend’.

167 liedjes

,,Gek genoeg heeft niemand zich tot mij gewend. Ik bedoel: er liggen 167 liedjes van Toon op de plank die nimmer zijn uitgevoerd. Bovendien assisteerde ik mijn vader tijdens zijn loopbaan op alle fronten. Ik kende hem door en door.''

Om die reden is Toon, Liedjesman een programma waarin de toeschouwer heel dicht bij Toon komt. En waarin Maurice Hermans in de voetsporen van zijn vader treedt met eigen liedjes en gedichten, waarbij hij dikwijls een andere toon dan Toon kiest.

De wereld gaat veranderen, een aanklacht tegen het leed op deze planeet, is er een voorbeeld van. ,,Terwijl Toon”, zegt Maurice Hermans, ,,althans op het podium, niks van politiek engagement wilde weten.”

Intiem programma

Met een vijfmansorkest en drie jonge talenten (Sanne Verboom, Patricia van Haastrecht en Marco de Kramer, onder meer van de Frank Sanders Akademie) reist Maurice Hermans de komende maanden langs kleine Nederlandse theaters - dé ideale spelomgeving voor het intieme programma waarin Toon en zoon zulke belangrijke rollen spelen.

Sterker: de grote meester, de grondlegger van de onemanshow in ons land, luistert zelf van bovenaf mee. ,,Ben jij dat pa…?’' zegt Maurice Hermans als Toons stem uit de luidsprekers klinkt. ,,Ja jongen. Je gaat toch geen grappen maken, hoop ik? Dat doet vader beter.’'

Maurice Hermans: ,,We brengen nooit eerder gezongen werk, soms door mijzelf bewerkt, dat soms nog hartstikke actueel is. Balletje, balletje bijvoorbeeld uit 1944, waarin Toon al over de verruwing in het voetbal zingt.”

Tegelijk is er, vanzelfsprekend, ook het bekende oeuvre. Een ballonnetje, Hoedje van stro, Vader gaat op stap, Kuieren, Méditerranée, 24 rozen en zijn heerlijke kolderliedjes, zoals Notte Belle Margarinetta. ,,Mijn vader was de predikant van geloof, hoop en liefde; dat waren de thema’s in zijn werk.”

En werken, dat deed Toon. Overal thuis lagen opnameaparaatjes, van het toilet tot de keuken, van de badkamer tot in de tuin. ‘Lulijzers’ werden ze door zijn zonen Maurice, Gaby en Michael genoemd. ,,Alles dat hem inviel, legde hij, waar dan ook, vast. Het was obsessief in de goede zin van het woord.

Scheldwoorden

Een man die van het volk was en af en toe van mij…
Maurice Hermans

,,Soms vergat hij gewoon onze verjaardagen. Of zelfs die van zijn vrouw Rietje. Als wij hem dat discreet influisterden, liet hij meteen honderd rode rozen aanrukken. In de voorstelling zeg ik ook: ‘Een man die van het volk was en af en toe van mij…'”

Ondanks zijn discipline van gewapend beton (‘Ik begrijp waarom hij nooit tijd had voor de afwas’), reisde Toon, in gezelschap van Maurice, naar het theater om zijn collega’s aan het werk te zien. ,,Hans Teeuwen en Theo Maassen vond hij schitterend, alleen de scheldwoorden hoefden voor hem niet. Pa was toch de man van de poëzie. We gingen ooit naar Freek de Jonge, maar in de pauze wilde hij weg. Hij had genoten, maar had het wel gezien. Hij wilde vooral alles over de theatrale vorm van de jonge, opkomende cabaretiers weten.”

,,En ik moet in deze show ook niet met grofheden aankomen.” Lachend: ,,We hebben in de regel een wat ouder publiek - ik wil geen rollators om mijn oren krijgen.”

Juweeltjes

Over de liedjes en gedichtjes van zijn vader spreekt Maurice Hermans met de diepste bewondering. ,,Zijn liedjes zijn nog steeds juweeltjes, hebben de tijd doorstaan. Als Toon over december zong, dan wás het koud."

Zijn liefdevolle ode aan de liedjes van Antoine Gérard Theodore Hermans (in zijn geboortestad Sittard heette hij Toni of Teun) is vooral bedoeld om die artistieke kant van zijn vader te conserveren. ,,Zijn laatste liedjes zijn ook zo mooi. Mijn vader was op het einde aan huis gekluisterd. Wij, het gezin, zorgden voor hem. Het overlijden van zijn geliefde Rietje was een klap die hij nooit te boven kwam. God, wat hielden die mensen van elkaar.''

Toon, Liedjesman beleeft haar première in De Bonbonnière in Maastricht, het prachtige theatertje waar óók Toon Hermans nog zo graag optrad. Het moet bijzonder zijn voor Maurice Hermans juist op die plek zijn eigen show te spelen. Bescheiden: ,,Ik zal me altijd realiseren: ik stond in de coulissen en hij in het volle licht.”

Informatie: toonliedjesman.nl