Ach welja, daar is de pleuris alweer

(Vergeef me, één keer per jaar sta ik mezelf toe een stukje over NAC te schrijven op deze plek. Aangezien het dieptepunt uit mijn supportersleven nu officieel is bereikt, leek me dit wel een passend moment.)

De huisdeejay draaide in de rust 'Glory Days' van Bruce Springsteen. Een subtiele vorm van zelfspot, vermoedelijk, of misschien is 'galgenhumor' een beter woord.

Het was een maandagavond in november, het stond 0-0, het was waterkoud en we speelden tegen Helmond Sport. NAC stond - en staat - op de elfde plaats in de Jupiler League. Serieus: elfde. In de bijna dertig jaar dat ik naar NAC ga, stond mijn club nooit eerder in het rechterrijtje van ons nationale afvoerputje, een enkele valse seizoenstart niet meegerekend.