Gullit zou overeind blijven in de slangenkuil van Ajax

Met enige verbazing nam ik kennis van het verhaal dat Ruud Gullit op dit moment niet open staat voor een functie bij Ajax. Dat had hij in een vraaggesprek met RTV Noord-Holland aangegeven. Hoewel ik nergens meer van opkijk bij de inmiddels gênante ontwikkelingen in Amsterdam (je zal toch hoofdsponsor zijn) was de variant van Ruud Gullit als bestuurder bij Ajax me toch even ontgaan.

Toevallig sprak ik Ruud afgelopen zaterdag nog op een feest vol 'aangeklede apen' - zoals mijn collega Derksen zou zeggen - ter gelegenheid van de verkiezing van Edwin van der Sar tot 'Greatest man of the year'. Ook zo'n titel die ze je nooit meer afpakken... Ruud maakte een bijzonder opgeruimde indruk. Met zijn nimmer aflatende enthousiasme beschreef hij zijn leven als een spannend jongensboek.

'Ik maak dingen mee die je je nauwelijks kunt voorstellen', vertelde hij vol vuur. Hoewel ik zijn keuzes niet altijd kan volgen en daar ook het nodige over heb geschreven, moet ik toegeven dat Gullit een bijzonder aardige gozer is. Iemand die het leven altijd van de zonnige zijde bekijkt en heel snel vergeten is wat er in het verleden over 'm is gezegd en geschreven. Dat maakt het leven wel zo gemakkelijk. Ook de dingen die fout gingen, lijken zijn gemoed ogenschijnlijk amper te raken. Wat dat betreft zou hij met deze onverstoorbaarheid prima overeind kunnen blijven in de slangenkuil van Ajax.

Een onverstoorbaarheid die Johan Cruijff moet herkennen. Ook hij straalt uit geen flauw idee te hebben waar al die drukte bij Ajax toch vandaan komt. Met een sporttas nonchalant over de schouder slentert hij de Toe-komst op, rept wat over halve waarheden, pakt alle jeugdtrainers in en verlaat met dezelfde verbazing het jeugdcomplex. Ondertussen gaat hij achter de schermen stevig tekeer, maar de buitenwacht krijgt louter het plaatje van de relaxte, goedwillende verlosser uit Barcelona te zien. De manier om je niet in je kaarten te laten kijken.

Dat deed Fred Rutten afgelopen zaterdag duidelijk wel na afloop van FC Twente - PSV. Persoonlijk vond ik het een verademing om de oefenmeester van PSV eens zo te zien. Weg waren de onhandig overdachte zinnetjes. Plots sprak hij vlammende teksten en weigerde hij naar goed voorbeeld van zijn aanvoerder arbiter Blom zelfs de hand te schudden.

Eindelijk kregen we eens een blik op het binnenste van Rutten. Zijn overtrokken reactie gaf aan dat hij meer dan ooit op scherp staat. Met een vuur waar het de afgelopen jaren juist zo aan ontbrak. Fred pikt het niet meer. De twijfel die er in Eindhoven rondwaart over zijn functioneren en de onzekerheid over zijn toekomst maken van hem een gedreven man. We moeten er helemaal niet van opkijken als hij PSV dit seizoen kampioen maakt en vervolgens lekker de eer aan zichzelf houdt. Toedeledoki!

Dan moet hij eerst wel afrekenen met het AZ van Gertjan Verbeek. Als de coach inderdaad de thermometer van een elftal is, zoals Co Adriaanse ooit zei, dan wordt het voor de concurrentie een pittige opgave. Het gezicht van Verbeek gaat steeds meer op onweer staan. Prachtig bijvoorbeeld de lichaamstaal bij de vaste gasten van Studio Voetbal toen Verbeek onlangs aanschoof. Als kleine jongens doken ze ineen als de coach even aanzette. Ik had 'm gisteravond ook graag in VI gehad, maar mijn sms'je werd beantwoord met: 'Ben bij de beloften....!' Vooral die puntjes en het uitroepteken vond ik mooi. Zo van: 'Hoe kun je me dat nou in godsnaam voor een maandagavond vragen!' Het is voor een eenvoudig stukjesschrijver ook niet altijd gemakkelijk om in de belevingswereld van de grootheden uit de voetbalwereld te kruipen.

Dat gevoel had ik zaterdag ook bij Gullit. 'Iedereen heeft het maar over een dictatoriaal regime, maar begrijpt daar helemaal niets van', zei hij over zijn avontuur in Grozny. 'Ik weet nu tenminste wel waar ik over praat.' Zo had ik er inderdaad nog nooit tegenaan gekeken.