'Wielrennen is een teamsport'

Vakkundig stuurt Niki Terpstra zijn fiets door de hysterische mensenmassa na de finish in Oudenaarde om zo snel mogelijk bij Philippe Gilbert te komen. Met zijn ogen zoekt en vindt de nummer 3 van de Ronde van Vlaanderen zijn winnende ploegmaat. Vlug haalt hij zijn schoentjes uit het klikpedaal, klemt zijn fiets tussen zijn brede bovenbenen, en valt daarna met een gulle lach Gilbert in de armen. De twee staan een tijdje naast elkaar. Zonder veel woorden. Compleet tevreden.

Luttele momenten later staat een nog glunderende Terpstra een interview te geven, wanneer hij ineens een harde klap op zijn schouder voelt. Ploegmaat Zdenek Stybar. ,,Proficiat, hè.'' Er volgt een high five. En daarna komt Yves Lampaert, die de Noord-Hollander een dikke kus op zijn wang geeft. En nog eens een knuffel, ondertussen sprekend in superlatieven.

Verspreid over de Minderbroedersstraat vieren wielrenners, ploegleiders en verzorgers in blauwe jasjes feest. Quick-Step, het gehele voorjaar al dominant en zo trouw optrekkend als een roedel wolven, heeft het karakter van de grootste wielerwedstrijd van Vlaanderen bepaald. De ploeg breekt met nog 95 kilometer te rijden de koers open op de Muur van Geraardsbergen, met Tom Boonen als indrukwekkende dirigent.XX