Het gaat dan bijvoorbeeld om zogenoemde Ddos-aanvallen waardoor netwerken overbelast raken, of om het laten installeren van Ransomeware, waardoor bestanden bij het slachtoffer worden gegijzeld. Tegen betaling van losgeld worden deze dan weer ontsloten.

Op websites worden er zelfs door cybercriminelen advertenties geplaatst waar zij hun vaardigheden te huur aanbieden. Dit fenomeen van cybercrime-as-a-service, internetcriminaliteit als een dienst, neemt toe, concluderen onderzoekers.

Hoewel voorheen vaker ruilhandel was tussen computercriminelen omdat zij verschillende disciplines beheersen, wordt steeds voor de handigheid van computercriminelen steeds vaker gewoon geld betaald, is de conclusie.

Het onderzoeksbureau van het departement, het Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum (WODC) ziet dat deze diensten op het web en onlinemarkten worden verhandeld.

Hoe groot de handel exact is, is onduidelijk omdat het internet zich niet leent voor ‘traditionele observatiemethoden’, schrijven de onderzoekers in hun rapport. Wel laat een zoektocht al zien dat het aantal aanbieders van cybercriminaliteit sinds 2012 enorm is opgelopen. Eind 2017 waren ten minste vijfduizend aanbieders actief. En dat is, benadrukken de rapporteurs, vermoedelijk slechts een deel van het aantal cybercriminelen dat hun diensten aanbiedt.

Al eerder waarschuwde de Nationale Politie voor de toenames van verschillende vormen van cybercriminaliteit. Volgens berekeningen van de politie hebben zeven op de tien Nederlanders hier wel eens mee te maken gehad. Ook de overheid wordt getroffen.

Zondag nog werd de Veiligheidsregio Noord- en Oost-Gelderland (VNOG) slachtoffer van gijzelsoftware, waardoor interne systemen beschadigd zijn geraakt. Eerder werd ook de Universiteit Maastricht getroffen door een cyberaanval. Eind 2019 hadden medewerkers en studenten daardoor geen toegang meer tot hun gegevens. Hoewel de politie het betalen van losgeld afraadt, maakte de universiteit toch 197.000 euro aan bitcoin over aan een Russische hackgroep.