,,Mijn eerste ervaring met een digitaal spel is volgens mij al meer dan dertig jaar geleden, dat was nog op een Commodore 64”, vertelt de 36-jarige Naardenaar. Dat dit de eerste stappen in een grootse game-carrière waren, had op dat moment niemand door.

In zijn jeugd had Kaasjager heel andere ambities: ,,Ik heb in in het verleden op hoog niveau getennist. Ik droomde er van om ooit Wimbledon te winnen, maar dat is net niet gelukt”, zegt hij met een knipoog. ,,Ik trainde zes keer per week. Als ik iets leuk vind, wil ik er zo goed mogelijk in worden.”

Het speelveld veranderde toen hij op de middelbare school, door een tip uit onverwachte hoek, een nieuwe liefde ontdekte: schietspellen. ,,Ik had een wiskundeleraar die wist dat ik PC’s, en dus games, wel interessant vond. Hij gaf me een cd met Quake 2 er op, omdat hij dacht dat ik dat wel iets zou vinden en hij die game zelf ook speelde. Ik was meteen verkocht en zo werd zes keer per week tennissen langzaam maar zeker zes keer per week gamen.”

,,Naast mijn docent was er op school maar één vriend die ook gamede en die stopte er na een tijdje mee, omdat hij het niet zo leuk vond als ik. Daardoor was ik voor mensen om mee te spelen vooral aangewezen op de online community van het spel. Naast het opbouwen van vriendschappen met mensen die ik, bijna twintig jaar later, nog regelmatig spreek, bood die community me ook de kans mijn talenten te testen tegen betere spelers.”

Dat ‘Vo0’, zoals Kaasjager online beter bekend is, talent had, was al snel duidelijk. Maar toch leek de absolute top in het begin te hoog gegrepen. Voornaamste reden? ,,Achterstand”, vertelt Kaasjager. ,,Ik begon pas een stuk later aan Quake 2 dan de echte toppers. Toen de nieuwste versie van het schietspel uitkwam kon mijn PC het niet draaien. Ik was nog scholier, dus geld voor een nieuwe had ik niet één, twee, drie. Nadat ik de overstap uiteindelijk toch maakte, had ik ook hier de boot eigenlijk al gemist.”

Toen hij in 2004 lucht kreeg van een aankomende nieuwe game, Painkiller, stapte hij meteen in. ,,Ik had online een gelekte testversie van het nieuwe spel gevonden en zodoende was ik er vanaf dag één bij. Het bleek perfect aan te sluiten bij mijn speelstijl en dus was er maar één doel: de beste worden.”

Dat bleken geen loze woorden. Het eerste internationale toernooi waar hij zich niet veel later voor inschreef won hij meteen. De eerste overwinning van velen bleek later. Prestaties die ervoor zorgden dat hij in 2005, met 223.000 dollar aan prijzengeld, zelfs de best verdienende esporter ter wereld was. 

Na dat topjaar vond de Nederlander het welletjes en hing hij na een korte maar succesvolle carrière zijn toetsenbord en muis weer aan de wilgen. Toch bleef het altijd kriebelen, wat resulteerde in een grootse comeback. Op 32-jarige leeftijd werd hij tweede tijdens het WK, ditmaal in de game Quake Champions. Dat terwijl hij al best oud was: de esportswereld wordt gedomineerd door tieners en begin twintigers.

Inmiddels liggen de prioriteiten van Kaasjager totaal anders: ,,Ik werk inmiddels een aantal jaar fulltime, heb samen met mijn vriendin een huis gekocht en de eerste kleine is op komst, dus ik heb inmiddels andere dingen aan mijn hoofd.” Al houdt hij de deur op een kier door af te sluiten met de woorden: ,,Maar zeg nooit, nooit.”