‘Gedoemd’. Dat is het woord dat de Eindhovense organisatiekundige Egbert Edelbroek wilde zeggen, maar hij bedenkt zich halverwege het uitspreken. Even denkt hij na. Dan, zorgvuldiger formulerend: ,,Als we niet leren hoe wij ons kunnen voortplanten in de ruimte, zijn we als mensheid gebonden aan de aarde, terwijl het leven op aarde door steeds meer zaken bedreigd wordt.”

Dat is, kort gezegd, de reden dat Edelbroek samen met de Osse zakenman Kees Mulder SpaceLife Origin oprichtte: ze willen een ruimtebevalling realiseren. Als de mens ooit andere planeten zoals Mars wil koloniseren, moeten vrouwen buiten de dampkring kunnen bevallen.

Het koloniseren van het heelal heeft volgens Edelbroek de toekomst. Er zijn voldoende redenen waarom de aarde mogelijk ooit onbewoonbaar wordt; kernoorlogen, robotrevoltes, een allesvernietigende meteoriet of de opwarming van de aarde. ,,Maar de mens is van nature ook exploratief”, vult Edelbroek aan. ,,En op de aarde zijn we wel zo’n beetje uitgeëxploreerd.”

Vanuit een flexwerkplek in het Evoluon – hoe kan het ook anders – werkt Edelbroek aan zijn plannen. Plannen die meer behelzen dan alleen die bevalling.

Volgend jaar al wil hij een satelliet vol ei- en zaadcellen de ruimte inschieten (Missie Ark). Die genenpoel moet vervolgens 25 jaar in een baan rond de aarde draaien en bij een aardse catastrofe dienstdoen als back-up.  In 2021 wil SpaceLife Origin een bevruchting in de ruimte realiseren met een embryo-incubator (Missie Lotus). Na die twee stappen volgt uiteindelijk de hemelse bevalling, in 2024 (Missie Cradle).

Een strakke planning, weet ook Edelbroek ,,Het zou zomaar drie laar later kunnen worden”, zegt hij over de laatste missie. Of het ook tien jaar kan uitlopen? ,,Dat hangt van de financiering af.”

_{Artikel gaat verder onder de foto}

Ruimtereizen zijn nu eenmaal niet goedkoop. Een eerste investeringsronde leverde 500.000 euro op. ,,Dat is nu ongeveer op”, zegt Edelbroek. Voor missie Ark denkt hij nog 6 á 7 miljoen euro nodig te hebben. Missie Lotus moet ongeveer evenveel kosten. Voor de ruimtebevalling is nog veel meer geld nodig.

Dat geld wil Edelbroek ophalen bij investeerders, en door plekken op zijn satelliet te verkopen. ,,Op onze Ark is plek voor duizend setjes”, zegt hij. ,,Driekwart daarvan willen we commercieel aanbieden. We denken nu aan 30.000 euro per plek. We vermoeden dat er animo is voor meerdere Arken.” Voor de ruimtebevalling denkt Edelbroek aan het verkopen van tv-rechten of aan reclamedeals, ,,met – ik noem maar iets – Zwitsal.”

Maar er liggen meer problemen op de loer dan alleen geld. ,,Er zijn grofweg twee grote risico’s”, zegt de aan de universiteit van Delft verbonden ruimtebioloog Angelo Vermeulen, over de ruimtebevalling. Samen met zo’n 65 anderen fungeert hij als onbezoldigd adviseur voor de Eindhovense onderneming. ,,In de ruimte is veel ioniserende straling die kanker kan veroorzaken. Binnen de magnetosfeer zijn we daartegen beschermd”, zegt Vermeulen. ,,De g-krachten die vrijkomen bij een ruimtereis vormen ook een potentieel probleem.” Is een zwangere vrouw  daar wel tegen bestand? Of een babylichaam? De antwoorden zijn ongewis.

Gynaecoloog Jesper Smeenk van het Elisabeth Ziekenhuis in Tilburg ziet een ruimtebevalling voorlopig niet gebeuren. ,,Waarom een bevalling in de ruimte moet, is mij om een heleboel redenen volstrekt onduidelijk”, zegt hij. ,,We weten helemaal niet of het wel veilig kan.” Wat voor consequenties heeft het gebrek aan zwaartekracht bijvoorbeeld?, vraagt Smeenk zich af.

Veel meer onderzoek is volgens de gynaecoloog nodig, vooraleer iemand een aanstaande moeder met haar ongeboren kind richting de ruimte stuurt. ,,We kennen de risico’s niet. Dit plan zit in de experimentele fase en met nieuw leven experimenteer je niet. Mijn tijd zal het wel duren. Dit is een ontwikkeling voor toekomstige generaties.”

Ruimtebioloog Vermeulen realiseert zich dat de buitenaardse bevalling voorlopig vergezocht is. ,,De ruimtebaby is natuurlijk een beetje provocatief en trekt krantenkoppen”, zegt hij ,,Maar het gaat om breder en serieus onderzoek. Ze proberen echt allerlei hindernissen stapsgewijs te onderzoeken. Dit is geen eenmalige stunt.”