Dit is een ingekort artikel van Hardware Info. 

In 2016 leek VR dé nieuwe manier te worden om games te ervaren. Oculus – toen al overgenomen door Facebook – bracht na een aantal developers kits de eerste consumentenversie van de Oculus Rift uit, terwijl HTC vrijwel gelijktijdig de Vive-headset op de markt bracht. Aan de consolekant deed Sony ook een duit in het zakje met de Playstation VR voor de Playstation 4.

Wij vergeleken de drie headsets dat jaar en waren overwegend positief, al plaatsten we kanttekeningen bij de beeldscherpte en het gebruiksgemak van de eerste headsets en waren de prijzen van vooral de Rift en de Vive – met motion controllers kostten beide headsets ruim 950 euro – een groot struikelblok. We eindigden onze conclusie toen met: „Moet je nu echter al in VR instappen? Wij zijn geneigd te zeggen van niet. De nadelen van deze eerstegeneratieproducten zijn wat ons betreft te groot om voor lief te nemen, terwijl het software-aanbod nog beperkt is en onduidelijk is hoe dat zich gaat ontwikkelen.” Hoe zit dat nu? 

Een belangrijke  verandering de afgelopen jaren is de komst van Half-Life: Alyx. De game bleek zoals ontwikkelaar Valve beloofde een spectaculaire stap vooruit voor VR. In het spel kruip je in de huid van Alyx Vance, een karakter dat de fans van de eerste twee Half-Life games kennen. Ook de setting zal bekend voorkomen, de game speelt zich af in City 17 in het tijdsbestek tussen de verhaallijnen van Half-Life 1 en 2.

Half-Life: Alyx is een game die alles heeft wat je zou willen: een zeer gedetailleerde wereld waarin je met bijna alle objecten kan interacteren, uitstekende graphics, een goede – zij het wat lineaire – verhaallijn en een prachtige sfeer.

Valve heeft bovendien veel werk gemaakt van de manier waarop je als speler in VR met de wereld omgaat. De beste ervaring krijg je met Valve’s eigen Index controllers, maar ook met de eerste generatie controllers van de Rift en Vive, met Windows Mixed Reality controllers en met de Touch Controllers van de tweede generatie Oculus Rift S is Half-Life: Alyx uitstekend te spelen. De game steekt met kop en schouders uit boven de vele andere VR-games uit die de afgelopen jaren zijn uitgekomen. Zo gaf Tweakers de game een 8,5. 

Met de Cosmos introduceert HTC niet alleen inside-out tracking (een techniek om de positie van je hoofd bij te houden), maar stapt het ook over op lcd-beeldschermpjes in de headset, waar de eerste Vive nog gebruik maakte van oled-displays. De nieuwe lcd-schermen hebben een aanzienlijk hogere resolutie van 1440x1700 pixels per oog (was 1080x1200 bij de eerste Vive) en maken bovendien gebruik van een rgb-subpixelstructuur in plaats van de pentile-layout van de eerste generatie Vive. Samen met de veel kleinere screendoor – de zwartruimte tussen de subpixels – maakt dit de beeldkwaliteit van de Vive Cosmos een hele stap beter dan die van zijn voorganger.

Verwacht overigens geen haarscherp beeld, in vergelijking met gaming op een monitor is de beeldscherpte in VR nog altijd véél lager. Een klein nadeel van de nieuwe schermpjes is het verminderde zwartniveau, het diepe zwart van oled wordt door de nieuwe lcd-schermen niet geëvenaard. Waar HTC bij de Vive Cosmos ook grote verbeteringen heeft doorgevoerd is het draagcomfort. De harde hoofdband drukt op het voorhoofd en zorgt ervoor dat de bril feitelijk vlak voor je gezicht zweeft, in plaats van er hard op te drukken.

De bril kan bovendien omhoog geklapt worden, waardoor je makkelijk even naar de echte wereld terugkeert zonder de gehele headset af te zetten. Enige nadeel van de Vive Cosmos is wat ons betreft dat de tracking van de meegeleverde controllers soms de fout in gaat als je deze heel dicht bij je gezicht brengt, bijvoorbeeld in een game waar je pijl-en-boog schiet. In de praktijk hangt het sterk van de game af of dit een issue is, maar de nieuwe inside-out tracking is op dat punt duidelijk een stap terug.

De Oculus Rift S lijkt qua opbouw op de HTC Vive Cosmos. Ook deze headset gebruikt inside-out tracking zonder externe basisstations. De Rift S maakt gebruik van één groot RGB lcd-scherm met een resolutie van 2560x1440 pixels, ofwel 1280x1440 per oog. Omdat het één groot scherm betreft in plaats van twee losse schermpjes is aanpassing aan de interoculaire afstand – de afstand tussen je ogen – alleen softwarematig mogelijk, waar dit bij de Vive Cosmos fysiek kan. Mochten jouw ogen erg dichtbij, of juist ver van elkaar staan, dan kan dit potentieel een probleem opleveren. Wij bemerkten tijdens onze test geen problemen, hoewel we softwarematig een correctie van 5 mm moesten uitvoeren.

De Oculus Rift S zit precies op de sweet spot, met hoog gebruiksgemak, een gunstige prijs en nauwkeurige werking.

Ten opzichte van de Vive Cosmos heeft de Rift S sterke en zwakke punten. Ondanks de iets lagere resolutie komt de beeldkwaliteit van beide headsets grotendeels overeen. Ook de iets lagere refreshrate van de Rift S – 80 om 90 Hz – konden wij tijdens onze tests nauwelijks onderscheiden van de van de Vive Cosmos. Qua draagcomfort vinden we de Rift S zelfs nog iets prettiger dan de Cosmos, met een ietwat betere gewichtsverdeling. De mogelijkheid om het scherm op te klappen ontbreekt echter, wat we wel een gemis vinden.

De Rift S heeft twee kleine speakertjes in de hoofdband ingebouwd, die geluid naar beneden toe richting je oren uitzenden. Dat werkt goed, maar de geluidskwaliteit is minder goed dan de echte on-ear hoofdtelefoon die de Vive Cosmos ingebouwd heeft. Een losse hoofdtelefoon aansluiten kan wel, maar maakt het op- en afzetten van de headset weer minder makkelijk. Waar de Rift S duidelijk wint is bij de controllers. De tweede generatie Oculus Touch-controllers die met de headset worden meegeleverd hebben gedeeltelijke vingertracking en worden – zelfs dicht bij je hoofd – eigenlijk altijd goed getrackt door de headset.

De superieure tracking, tezamen met de beduidend lagere prijs, maakt de Oculus Rift S onder de streep de betere headset van de twee, en daarmee feitelijk ook meteen de beste keuze als je op zoek bent naar een VR-headset voor de pc. Dat de Rift S daarmee meteen ook een échte aanrader is durven we niet zonder meer te beweren. De headset werkt prima, maar de resolutie blijft ook bij de huidige generatie een beperking en op dit vlak zijn er nog grote stappen te maken. Belangrijkste punt van zorg blijft echter de software. Half-Life: Alyx laat zien dat VR écht heel tof kan zijn, maar de vraag blijft of deze ene zwaluw ook echt een vooraankondiging is van een VR-zomer.