Niks mis mee om snel in de verhaallijn te duiken, maar ga ook op tijd op de rem staan: Skyrim bevat honderden interessante kleine queestes die losstaan van het hoofdverhaal, en je doet er goed aan om daar eerst een paar van af te werken voordat je te diep in die centrale queeste gaat. Je hebt, om de lastigere verhaalqueestes af te ronden, een zeker personagelevel nodig, en je zit liefst nog een eind boven dat absolute minimum. 

Bovendien zijn veel van die zijqueestes na het afronden van de hoofdverhaallijn gewoon waardeloos: waarom zou je naderhand bijvoorbeeld nog toetreden tot die slome rebellie van Ulfric Stormcloak, die je vrij snel in de game tegenkomt? Je hebt bijgod een drakengod verslagen!

Voordat je op avontuur trekt, doe je er het beste aan om eerst een basis te hebben. Dat kan eender welke nederzetting in het uitgestrekte, winterse land zijn, inclusief het dorpse Riverwood waar je als eerste ‘hub’-locatie in de game landt. In zo’n nederzetting heb je de toegang tot alle faciliteiten, zoals winkels, een taveerne en een smidse, en je kunt er een woning kopen waar je je bezittingen kunt wegstoppen. 

Allemaal goed, maar waarom dus Whiterun? Omdat dat een van de steden in Skyrim is die de mééste faciliteiten biedt, je er altijd winkels aantreft die een goed gevulde stock hebben en – om je beurs te vullen na een paar geslaagde queestes – meestal goed bij kas zitten.

In Skyrim kun je constant switchen van third person- naar first person-perspectief. Heel wat spelers blijven bij één enkele keuze, maar er valt veel voor te zeggen om geregeld van de ene modus naar de andere over te gaan. Exploreren kun je beter in third person: het tempo wordt ietsje naar beneden getrokken, en je hebt minder dat gevoel dat je in een wandelsimulator zit. 

Wanneer je gaat knokken is dat echter wat anders: dan heb je een snelheid en een situationeel bewustzijn nodig dat je eigenlijk alleen maar in first person-perspectief krijgt.

Wanneer je Skyrim aanvat heb je een brede keuze van rassen en spelerarchetypes waaruit je kunt kiezen, en die hebben allemaal een lichte weerslag op de vaardigheden die je van in den beginne hebt. Er zit een heel systeem van cijfers en variabelen achter de game, maar de belangrijkste manier om ergens goed in te worden is door het gewoon te doen. 

Door veel te vechten met een zwaard word je een betere zwaardvechter, en zul je je level op dat gebied snel zien rijzen. Door veel in te breken word je een betere inbreker. Enzovoort.

Eens je een bepaalde locatie hebt bezocht kun je er via een fast travel-systeem naartoe, maar doe dat zo weinig mogelijk. Beschouw iedere trip tussen twee locaties als een mini-expeditie, want die maken je personage sterker. Tijdens de eerste tientallen uren loop je daarmee een hoop gevaar, maar zo pep je jezelf ook op voor de zwaardere queestes en de uiteindelijke epische eindstrijd. 

Je zet je geest zo ook open voor ontdekkingen: Skyrim is het soort game waarin een alternatief paadje je ineens bij een lucratieve dungeon of een interessante zijqueeste brengt. En dan is er de natuurpracht, zeker met de vernieuwde PlayStation 5- en Xbox Series-graphics, waarvan je veel mist wanneer je gaat teleporteren.