Botic van de Zandschulp niet opgewassen tegen ijzersterke Rafael Nadal

Door Rik Spekenbrink

Botic van de Zandschulp krabde eens achter zijn oren en verstopte zich in zijn handdoek. Hij had de afgelopen week op Wimbledon opnieuw zijn veelzijdigheid en ontwikkeling laten zien. Maar als je dan bent aanbeland in de vierde ronde en Rafael Nadal staat tegenover je, voel je je op momenten een speelbal. De Spanjaard is 36, heeft dit jaar een gaatje van twee geslagen als het gaat om meeste gewonnen grand slams, maar verzadiging is een woord dat hij nooit zal leren kennen. Hij wil meer. Ook na een operatie, ook op Wimbledon en ook na drie jaar zonder spelen op gras. Het was het lot van Van de Zandschulp vanavond: 6-4, 6-2, 7-6(6).

Het was niet dat Van de Zandschulp last had van plankenkoorts. Eerder dit jaar op Roland Garros was dat wel het geval. In het theater waar Nadal op dat moment al dertien keer had gewonnen, voelde de Nederlander zich een figurant. Van de spanning zocht hij te snel en te veel de aanval. De foutenlast liep snel op, pas toen de wedstrijd in de derde set bekeken leek, maakte Van de Zandschulp er nog een paar goede games van.

Op het Centre Court van Wimbledon zou dat anders zijn, zo hoopte hij. Daar is Nadal wat minder in zijn element, zei hij in de voorbeschouwing. Daardoor was er van zenuwen dit keer inderdaad geen sprake bij Van de Zandschulp. Hij had het wel iets zwaarder op eigen opslag dan Nadal, maar de eerste set leek af te stevenen op een tiebreak. Totdat Nadal, enigszins geholpen, op 5-4 twee setpunten kreeg en het eerste benutte.

De sfeer op de tribunes liet zich niet helemaal vergelijken met een avond eerder, toen driekwart van de fans op de hand was van Tim van Rijthoven. Zijn tegenstander Novak Djokovic is iets minder geliefd in Londen, de Brabander won het publiek bovendien voor zich. Vanavond overheerste duidelijk het ‘Vamos Rafa’, al klonk ook het Hup Holland en Come On Botic, waarbij zijn voornaam wel vaak verkeerd werd uitgesproken: Botitsj.

Opvallend was ook het verschil in de ‘players box’, waar de aanhang van beide spelers zit. Nadals entourage telde minstens een dozijn mensen, Van de Zandschulp had opnieuw alleen zijn vriendin en coach in de hoek van de baan zitten. Veelvuldig zocht hij het oogcontact, waarbij opviel dat zijn houding minder negatief was dan in de vorige ronde tegen Richard Gasquet. Toen voelde Van de Zandschulp zich de favoriet, en de betere speler bovendien, en frustreerde het hem enorm dat het zo moeizaam ging. Nu waren er vooral gebalde vuisten over en weer.

In de tweede set speelde Van de Zandschulp beduidend minder. Hij had nog wel een kans om te breken in de eerste game, maar benutte die niet en werd vervolgens zelf gebroken. Het aantal missers liep snel op, de wedstrijd leek alsnog snel bij hem weg te lopen. Zeker toen hij met opnieuw een matige game de set met 6-2 verloor. Nadal speelde ouderwets goed, ook al was het dan op gras.

Van de Zandschulp probeerde zichzelf met een korte toiletpauze te resetten. Dat had effect, hij wist met een knappe game voor de eerste keer de goed lopende service van Nadal te breken. Maar die had geen zin om er een latertje van te maken en repareerde de schade meteen. Op 5-3 serveerde Nadal voor de wedstrijd, maar Van de Zandschulp gaf zich niet gewonnen. Er kwam nog een meeslepende tiebreak, maar op het vierde matchpoint was het raak.

Van de Zandschulp kan desondanks tevreden zijn over zijn Wimbledon. De vierde ronde is een prima resultaat, verliezen van Nadal uiteraard niets om voor je te schamen. Hij kijkt wel uit naar het hardcourtseizoen dat eraan komt. Op de US Open heeft hij een kwartfinale te verdedigen, maar ondertussen heeft Van de Zandschulp een aardige buffer opgebouwd om een tikje te kunnen hebben. Hij wil bij de beste 30, eigenlijk 25, staan als het seizoen erop zit. Wie had dat gedacht, een jaar geleden.