De kunstgalerie is wél open: ‘Een verademing om weer bezoekers over de vloer te hebben’

„Dat weet ik nog niet. De werken van Jan-Hein van Melis sluiten aan bij de traditie van de Christmas Crackers, met kleine doosjes en zakjes in een vitrine die mensen met Kerstmis in het vooruitzicht konden kopen. In het weekend kwam het bezoek langzaam op gang. Nu komt de loop erin, zeker nu ik een mailing de deur uit gestuurd heb.”

„Je wordt er moedeloos van. Steeds maar weer open en dicht. Je kunt niets plannen, omdat je het programma telkens moet omgooien. Ik heb deze expositie, waarin ook foto’s van Ernest Potters te zien zijn, verlengd. Dan moeten andere exposities opschuiven. De galerie werkt bij de gratie van vaste klanten. Het leek er even op dat bezoek op afspraak moest. Dat levert minder aanloop op.”

„Jazeker. Mensen zijn veel thuis. Dan besteden ze aandacht aan hun interieur, en krijgen ze zin om kunst in huis te halen. Dat houdt me op de been. Maar ik ben afhankelijk van geslaagde tentoonstellingen, zoals die van Niko de Wit in oktober. Daardoor kon ik vooruit toen alles na afloop instortte. Dat gold ook voor de KunstRAI vorig jaar september. Die liep heel goed.”

„Een verademing. Je kunt hen laten zien wat er is, met hen praten over de werken.”

„De expo Stroboscope van Jan Doms. Ook ben ik betrokken bij De NWE Stijl @ Tilburg. Op 18 april onthullen burgemeester Theo Weterings en cultuurwethouder Marcelle Hendrickx een lichtkunstwerk in de Spoorzone, op een steenworp afstand van de LocHal. Het is een aforisme van Antony Kok, een Tilburgse spoorbeambte en kunstenaar die actief was in De Stijl. Zijn woorden zijn vanuit de trein goed te zien. Spoor en kunst raken elkaar.”