Of het lied daar werkelijk toe in staat is, hangt sterk van de concurrentie af. Voorlopig valt de midtemposong vooral op door zijn kwaliteiten als zogeheten earwurm: een liedje dat zich in je oren nestelt om er voorlopig niet meer te vertrekken.

Tegelijk is Walk Along daarmee een vrij veilige keuze, die binnen de bewezen succesformule van het festival valt: een nummer dat eigenlijk meer refrein dan tekst bevat, geschikt is om binnen drie minuten mee te zingen en een goedhumeurgarantie tot ver na mei volgend jaar biedt.

Gevaar is daarentegen wel dat wanneer andere landen in Wenen werkelijke substantie presenteren, deze luchtige bijdrage wegzweeft waar anderen beklijven. Zo ging vorig jaar topfavoriet Basim uit Denemarken ten onder aan zijn eigen lichtvoetigheid. Een dreiging die voor Walk Along met zijn fraai raspende gitaar minder geldt.

Anouk
De deels door Anouk geschreven Nederlandse inzending klinkt modern, zonder ten onder te gaan aan de overproductie die de hitparades momenteel domineert. Net als de songs die Anouk schreef voor Trijntjes album Wrecks We Adore draagt Walk Along onmiskenbaar haar handtekening. Als Anouk in de slotkoortjes bijvalt is zelfs even het oorspronkelijke liedje hoorbaar, waarop Trijntje verliefd werd toen ze door de mappen met ongebruikte liedjes op Anouks computer grasduinde. De potentie die zij toen hoorde, is voelbaar.

Walk Along is precies wat je hoopte voor Oosterhuis' deelname, maar serveert tegelijk ook geen onvermoede magie.