Barman Wiljan van café Domkop: ‘Ik heb hier weleens samen met een gast overnacht’

Als we vragen hoe Wiljan terugkijkt op het afgelopen jaar, beginnen zijn ogen te glimmen. ,,Het was waanzinnig! Ik wilde dit al jarenlang, was klaar met het gekletst over Heel Holland Bakt bij de koffieautomaat. Het was ontzettend eng om deze stap te zetten, zeker omdat ik geen enkele ervaring had in de horeca. Maar ik ben superblij dat ik het lef had om dit te doen.’’ Op 1 juli vorig jaar nam Wiljan voetbalkroeg De Maartenshof aan de Loeff Berchmakerstraat over en meteen diezelfde avond had hij er zijn eerste feestje. ,,Ik ken mezelf: als ik me ergens op ga voorbereiden, zie ik alleen maar beren op de weg’’, vertelt Wiljan. ,,Ik heb me er daarom expres volledig blind ingestort.’’

Sindsdien staat Wiljans leven behoorlijk op z’n kop, maar hij is wel dolgelukkig in café Domkop. ,,Mensen komen hier om het naar hun zin te hebben. Alle maskers vallen af en ik heb alleen maar vrolijke gezichten om me heen. Er is toch niks mooier dan dat?’’ Het is precies wat Wiljan met zijn café wil zijn: een plek waar je je thuis voelt. ,,Ik geloof niet in concepten of trends. Dit is gewoon een gezellige kroeg, een plek waar ik zelf heen zou gaan voor een biertje. Mensen komen hier regelmatig alleen naartoe. ‘Ik weet toch wel dat ik een gezellige avond ga hebben’, zeggen ze dan. Dat is voor mij het grootste compliment dat ik kan krijgen.’’

Of er veel memorabele dingen zijn gebeurd in café Domkop? Wiljan barst in lachen uit: ,,Ja, maar dat ga ik echt allemaal niet vertellen hoor!’’ Na enig aandringen komen er gelukkig toch een paar sterke verhalen los. ,,Ik heb op dit moment een gebroken rib en die heb ik te danken aan een stamgast’’, vertelt Wiljan. ,,Hij wilde me een knuffel geven en uh, die was iets te stevig, haha!’’ Ook het oud-en-nieuwfeestje bij Domkop kan Wiljan zich nog goed herinneren. ,,Ik had die avond geen personeel en wilde zelf eigenlijk ook wel feesten, dus toen dacht ik: als iedereen nou gewoon een vast bedrag betaalt, kunnen ze de drankjes ook wel zelf pakken. De hele avond hebben er acht, negen mensen achter de bar gestaan. Het was ontzettend gezellig, maar ook een enorme chaos.’’

Goed, nog één Domkop-anekdote dan: ,,Er stond hier ooit een oude kerel voor de deur van een jaar of zeventig. Hij vertelde dat hij voor het eerst in tien jaar weer terug was in Utrecht en dat dit altijd zijn stamkroeg was. Die man heeft hier de hele avond aan de bar gezeten, hij blééf maar praten. Het werd later en later en op een gegeven moment vroeg ik waar hij sliep. Bleek dat hij helemaal geen slaapplek had! Om hem alleen in het café te laten slapen, vond ik ook zoiets. Dus toen hebben we hier met z'n tweeën overnacht. De volgende ochtend is hij weggegaan en ik heb nooit meer iets van hem gehoord. Ja, er gebeuren hier heel wat gekke dingen!’’

Iedere week benoemen we een Utrechtse horecatopper tot barman of -vrouw van de week. Ken jij de persoon met het luisterend oor bij wie je aan de bar kan uithuilen over je scriptie? Of heeft ‘jouw’ barvrouw je favoriete drankje al klaarstaan voordat je aan de bar hebt plaatsgenomen? Verdrink jij in het weekend niet in het bier, maar in de blauwe ogen van die knappe spierbundel achter de toog? Geef hem of haar dan op door een e-mail te sturen naar utrecht@indebuurt.nl!