Bianca (49) werkte in de jeugdzorg, maar zegde haar baan op om jongeren te helpen

Aisha* lacht. Het is haar reactie op de vraag of ze blij is met haar nieuwe onderkomen. Op het erf van Marieke Kleiboer en haar gezin in Driebergen, huurt ze sinds enkele weken haar eigen huisje. Hier kan ze volledig zelfstandig wonen en tegelijkertijd staat op enkele meters afstand de achterdeur altijd open. Bij de familie die haar komende tweeënhalf jaar een vaste plek biedt om zich als jongvolwassene te ontwikkelen, is ze altijd welkom. Niet alleen om praktische vragen te stellen, of overheidsformulieren in te vullen. Maar ook als ze om een praatje verlegen zit.

De jonge vrouw is één van de allereersten die via ‘Kamers met Aandacht’ een eigen plek heeft, na haar vertrek uit een maatschappelijke jeugdinstelling. Tientallen leeftijdsgenoten uit de provincie Utrecht (18 tot 23 jaar) wachten op een soortgelijke plek. Bianca van der Neut bedacht het project, nadat ze als jeugdzorgmedewerker jarenlang meemaakte dat jongeren met onvoldoende vangnet, financiën of praktijkervaring de straat op werden gestuurd en het niet redden zonder hulp.

,,In een op de drie gevallen gaat het niet goed met jongeren die uit een jeugdzorginstelling komen’’, weet Van der Neut (49). Haar initiatief is een samenwerking van zeven Utrechtse jeugdhulporganisaties en de gemeente Utrecht. Het helpt jongeren zoals Aisha niet alleen om op eigen benen te staan, maar uiteindelijk ook om instroom in maatschappelijke (crisis)opvang te voorkomen.

Al na enkele maanden blijkt het initiatief precies het gat op te vullen dat Van der Neut voor ogen had. ,,Als je écht iets wilt veranderen binnen de jeugdzorg, dan moet je niet in de jeugdzorg werken’’, concludeert ze mede daarom, nadat ze vorig jaar haar baan opzegde voor het project. ,,Supertof dat het werkt.” Dat merken ook veel andere gemeenten en instellingen buiten de provincie: er is volop belangstelling en uitbreiding naar meer plekken is aanstaande. Van der Neut denkt dat dit de maatschappij veel kosten gaat besparen.

Marieke Kleiboer (52) is ondertussen blij met Aisha (19) op haar erf. Zij is de zorgvuldig uitgekozen verhuurder en mentor, die haar steunt waar nodig. Ze legt uit dat ze de deur van haar en haar gezin open zet omdat ze de mogelijkheid daartoe heeft. Niet alleen omdat haar eigen kinderen de deur uit zijn maar ook omdat ze graag iets bij wil dragen aan de maatschappij. Zo kan ze de stabiliteit en het voorbeeld bieden dat Aisha nodig heeft. Dat betekent niet dat ze allerlei cursussen heeft moeten volgen of geschoold is. Kleiboer: ,,Het gaat vooral om sociale betrokkenheid en het besef dat wij allemaal zondagskinderen zijn die het getroffen hebben.”

Voor Aisha is dit een tussenstap naar volwassenheid en zelfstandigheid. ,,Ze zijn goed in overleven maar niet in leven, ze hebben voorbeelden nodig”, zegt Kleiboer. Dan is een studio zoals deze in Driebergen ideaal. Maar ook een eigen zolderkamer kan prima werken. ,,Op ieder potje past een dekseltje”, klinkt het. De eerste vijf matches tussen gezinnen en jongeren zijn gemaakt, zeker vijftien matches moeten komende tijd volgen. Daarvoor worden ook nog volop gezinnen met ruimte gezocht, die de jongeren helpen met volledig op eigen benen staan. Aisha kijkt uit naar haar eigen kamer in Utrecht. Maar voorlopig geniet ze nu eerst nog volop van haar tijdelijke warme nest.

*Niet echte naam betrokken jongere.