Hoe ben je jager geworden?
Emile: ,,Ik kom uit een familie vol jagers. Mijn oma heeft vroeger gejaagd en mijn vader en moeder jagen. Ik mocht als kind al snel mee. Eerst alleen kijken, toen de hond vasthouden en vanaf 18 jaar met eigen geweer op pad. Ik ben een natuurmens en een grote dierenvriend. Voor mij is jagen een manier van leven. Ik schiet niet zomaar op alles, daar zijn duidelijke regels voor. Wij jagers dragen zorg voor de balans in de natuur. Wij voorkomen het gevaar van overpopulatie. Een te grote populatie zorgt ervoor dat wilde dieren schade veroorzaken aan de landbouw en de bossen, zomaar de weg oversteken of verhongeren. Die verbinding met de natuur en de dieren vind ik mooi. En natuurlijk na de jachtdag een mooi stukje vlees op tafel dat je zelf geschoten hebt.”