Een docufilm die op pakkende wijze de pijn van de noodgedwongen fusie van DOS, Elinkwijk en Velox in 1970 neerzet. En tegelijkertijd aantoont waarom het samengaan – waarbij de drie clubbesturen van de stadsrivalen van weleer het mes op de keel werd gezet – uitmondde in een betaald voetbalclub die nog altijd de Utrechtse voetbalharten verovert. Ook al laat dit onverlet dat de pijn van het Utrechtse verstandsvoetbalhuwelijk bij de oudere generatie 49 jaar na dato nog niet loslaat, zo bleek bij allereerste vertoning van de film in het Louis Hartlooper Complex.

Bleys wilde vooral een ode brengen aan vervlogen tijden. ,,Je ziet terug hoeveel lol de voetballers van toen hadden. Dat ze veel meer dan de spelers van nu een clubhart hadden. DOS is in 1958 landskampioen geworden omdat het een vriendenteam was.’’