Gestolen beeld voor Joodse kinderen uit Utrecht is gevonden: ‘Ik heb dikke tranen gehuild’

Oplettende voorbijgangers hebben het beeld gevonden in het gras langs de Maliebaan. Het bronzen beeld van het wegrennende meisje staat symbool voor de Joodse kinderen die in de Tweede Wereldoorlog uit een Utrechts weeshuis zijn gedeporteerd. Na de diefstal stond alleen het voetje van meisje nog op de sokkel. 

Kunstenares Chanah Cassuto (86) is dolblij dat haar creatie terug is gevonden. ,,Ik heb zojuist dikke tranen gehuild, dat mag je best weten. Dit is toch niet te geloven. Ze is terug! En ongedeerd ook nog eens. Van alle scenario’s die door mijn hoofd gingen, is dit toch wel het mooiste. De voet is gekrakt, maar dat is te repareren. Voor de rest is ze gaaf gebleven, hoe mooi en onvoorstelbaar is dat zeg.’’

Ze zou heel graag vijf minuten met de dader willen spreken. ,,Ja, als ik die kans zou krijgen wil ik dat. Dan zou ik vragen wat diegene die ’m gegapt heeft bezielde. En waarom hij of zij haar op de Maliebaan heeft neergelegd. In het zicht, zodat ze wel gevonden moest worden, lijkt het. Natuurlijk hebben de Joods Gemeente Utrecht en ik het daar over gehad, maar het is nog gissen wat er precies is gebeurd. Zelf denken we dat alle publiciteit heeft meegeholpen. Dat de dader heeft gedacht: dit beeld is nu zo bekend dat ik het nergens meer kwijt kan.’’ 

Dat was het natuurlijk ook, beaamt Cassuto. ,,Ik heb ontzettend veel reacties gehad. Mensen waren intens verdrietig. Ze reageerden vol afschuw en ontzetting. Je merkt op zulke momenten dat het niet mijn beeldje is, maar óns beeldje. Dat laatste geeft een heel goed gevoel.’’

Ze hoopt dat het beeld rap weer op de oude vertrouwde plek bij het voormalige weeshuis aan de Magdalenastraat komt te staan. ,,Dat heeft iedereen het allerliefste. Maar ik hoop dat we ook met deskundigen kunnen kijken hoe we er voor zorgen dat het beeldje niet meer mee te nemen is. Ze is eerder vernield geweest. En nu dit weer. Dat ze weg was, dat deed ongelooflijk veel pijn.’’

Na een intense week overheerst de blijdschap, zegt ze. ,,Ik heb me nooit gerealiseerd hoeveel het beeldje voor veel mensen betekent. Zelf werd ik angstig van de diefstal, sliep slecht. Ik dacht: straks zoekt de dader mij ook op. Maar dat is niet reëel natuurlijk. Dat moet ik loslaten. Ik ben nu vooral blij dat ze weer terug is. Ik kan het nauwelijks geloven.’’