Norse herbergier Robert wacht nog altijd op eerbetoon in Wijk bij Duurstede

In zijn nieuwe boek De middeleeuwers. Mannen en vrouwen uit de Lage Landen, 450-900 schetst Luit van der Tuuk, conservator van Museum Dorestad, samen met Leon Mijderwijk een levendig beeld van de vroegmiddeleeuwse samenleving. Dat doet hij aan de hand van koningen, priesters, herbergiers, barden en boeren die in die tijd geleefd hebben.

Een groot aantal van hen heeft in Dorestad vertoefd of heeft een band met deze handelsplaats van internationale allure. Dorestad was een knooppunt in een handelsnetwerk dat zich uitstrekte van Engeland tot Baltisch gebied, van het Rijnland tot ver in Scandinavië. Vandaar dat er bezoekers uit alle windstreken kwamen.

Om er een paar te noemen: muntmeester Madelinus, aartsbisschop Willibrord, missionaris Bonifatius, hofmeier Pippijn van Herstal, de koningen Radboud, Karel de Grote en Lotharius, krijgsheer Rorik. Allemaal werden ze in Wijk geëerd met een straatnaam.

Wie dat eerbetoon niet ten deel valt is Robert, een norse herbergier in Dorestad. In een havenplaats als deze, waar geregeld vreemdelingen waren, moet voor hen volgens de auteur accommodatie geweest zijn, ook al zullen veel opvarenden in hun schepen of in tenten op de kades hebben overnacht. Pelgrims konden terecht in kloosters. 

Bij Utrechtse geestelijken stond Robert in een slecht boekje. Ze beschouwden Dorestad als een plaats die je als geestelijke maar beter kon mijden. Herbergen boden in die tijd gelegenheid voor allerlei vormen van vermaak en vermoedelijk ook voor prostitutie. Tijdens de uitgebreide opgravingen in Wijk zijn geen herbergen als zodanig herkend. Wel ambachtshuizen waar de neringdoenden van Dorestad woonden en werkten.