Het is een beetje geschiedvervalsing, dat fietspadverhaal. In feite was dit een al bestaand wandelpad dat later óók opengesteld werd voor de welgestelde leden van de Algemene Nederlandse Wielrijders Bond. Op de klinkerwegen in de stad konden ze hun stalen ros met houten wielen niet berijden. Te hobbelig.

Bovendien konden ze amper sturen met dat absurd grote voorwiel. Daarom mochten ze hier, op het gladde graveldek, een beetje heen en weer fietsen tussen de wandelaars door.