Artist's impression van het nieuwe Beurskwartier © AD

Opinie: Jaag bewoners Croeselaan niet weg!

De gemeenteraad van Utrecht neemt donderdag een besluit over de omstreden sloop van tientallen (sociale) huur- en koopwoningen aan de Croeselaan in Utrecht-West. Stedenbouwkundige Paul Kurstjens is sceptisch.

Paul Kurstjens 23-03-19, 12:00 Laatste update: 12:08

Wat is er aan de hand met de Utrechtse plannenmakers? Die vraag stelden enkele raadsleden verleden jaar waarschijnlijk ook, toen de bewoners van de Croeselaan aan de bel trokken. Hun woningen moeten plaatsmaken voor een klein ‘pocketpark’, dat heel stoer ‘park van de stad’ genoemd wordt.

Te laat, volgens de ambtenaren wier plannen al in kannen en kruiken waren, maar nooit te laat voor de bewoners, die zich niet gehoord voelden. Hun appèl leidde in de gemeenteraad tot een amendement, waarin externe bureaus de opdracht kregen om de betreffende woningen creatief in te passen zonder het geplande groen aan te tasten. Een duivels dilemma waarbij de winnende oplossing bestond uit het bouwen van een markante toren (vooruit, nog eentje), met het materiaal van de te slopen woningen. Behalve de groene ziel werd nu ook het circulaire denken op het podium gehesen. Hoe cynisch kun je zijn?

Opinie
In de opinie kan iedereen zijn of haar licht op een actuele nieuwszaak laten schijnen. Deze week: stedenbouwkundige Paul Kurstjens, over het Beurskwartier in Utrecht-West.

Duivels dilemma

Het bureau dat de bewoners hadden voorgedragen, loste dat duivelse dilemma anders op. Dat liet alle woningen staan en wees erop dat je met een (ecologisch) samenhangende groenstructuur tussen deze nieuwe woonwijk en zijn omgeving er vanzelf meer groen bij krijgt. Zowel de huidige als de nieuwe bewoners hebben daar profijt van.

Het slopen van woningen aan de Croeselaan is niet nodig voor het nieuwe Beurskwartier

Eens (65%)
Oneens (35%)

Het blikverruimende plan wees impliciet op het risico dat de torenwijk een elitair eiland in de stad zou worden. En dat je als gemeente de verantwoordelijkheid draagt om de omliggende buurten te integreren met de nieuwbouw en met de bewoners. Het alternatieve plan voldeed aan alle randvoorwaarden, maar begaf zich buiten de lijntjes van het plangebied en werd daar met zwakke ambtelijke argumenten voor afgestraft.

In de gemeenteraadsvergadering op 28 maart zal ongetwijfeld de kaart van de onvermijdelijkheid getrokken worden. Iedereen heeft zich blind gestaard op het betreffende parkje en dat daar bewoners voor moeten verhuizen is onvermijdelijk. Een planaanpassing is te veel gevraagd. De bewoners worden nu waarschijnlijk tegemoet gekomen in hun herhuisvesting, maar een andere kijk op openbaar groen zit er niet in. De ‘groene waas’ van de plannenmakers biedt daar echter geen enkele ruimte voor.

Soms denk ik dan aan de drammerige plannenmakers van Hoog Catharijne uit de jaren 60 en aan de aardbevingen in Groningen. Maar dat zal wel fictie zijn.