Ploff als symbool voor culturele apartheid in Utrecht

Stop de persen! Brekend nieuws! Alle verloven zijn ingetrokken! Vrouwen en kinderen eerst! Broodje Ploff, de bekendste en beste snackbar van Utrecht, gaat sluiten. Eigenaresse Melissa Ma verkoopt de zaak omdat ze de lange uren niet meer kan opbrengen. Wie haar 's nachts om twee uur weleens boven de frituurpan heeft zien zwoegen om een perfect frietje te bereiden voor een doorgaans beschonken klant, kan zich daar een voorstelling van maken.

Jerry Goossens 21-04-17, 10:28

Ploff verkocht al de beste friet van Utrecht toen we dat nog gewoon patat noemden en Sergio Herman alleen in de buurt van een aardappel kwam als hij er via een culi-moleculair alchemistische procedé een schuimpje van kon bakken.

In Ploff draait men zeven dagen per week de graveyard shift -de kerkhofdienst-, zoals nachtwerk in het Engelse taalgebied wordt genoemd. Als je daarbij drie kinderen moet grootbrengen, is dat zelfs voor iemand die van achteren Ma heet een bijna ondoenlijke opgave. Na al die nachtelijke tropenjaren is de rust haar van harte gegund.

De hysterische alarmbellen aan het begin van dit stukje gaan dan ook niet af vanwege Ma's vertrek, maar vanwege de nuffige hipsterhorecagastjes die haar plaats innemen. Broodje Ploff, al decennialang de plek waar hongerige nachtbrakers aanmeren voor een frietje, een frikadelletje mayo en een blikkie cola, wordt - u raadt het al- een fokking 'kwaliteits-eetcafé met speciale bieren en spannende wijnen'. Spannende wijnen, ja. Nagelbijtwijnen. Wijn die je drinkt met beide handen voor je ogen omdat je niet durft te kijken, zo spannend. Chateau Humbug.

Tuurlijk, het is best lekker dat er steeds meer gelegenheden komen waar de wijnkaart meer keus biedt dan uitsluitend wit of rood. En in speciaalbier spuug ik ook al niet.

Maar Ploff verkocht al de beste friet van Utrecht toen we dat nog gewoon patat noemden en Sergio Herman alleen in de buurt van een aardappel kwam als hij er via een culi-moleculair alchemistische procedé een schuimpje van kon bakken. Een kwaliteitsvettebek. Daar kan geen spannende wijn tegenop.

Huurders op de Croeselaan worden uit hun huizen verdreven om plaats te maken voor welgestelde professionals. En de hele binnenstad wordt alvast aan hun als verfijning vermomde eenkennigheid aangepast. De teloorgang van het instituut Ploff is symptomatisch voor de culturele apartheid die in Utrecht om zich heengrijpt.