Skateboardbelofte Roos (18) uit Zeist droomt van de Olympische Spelen

De beloften is een multimediaal project dat tien talentvolle sporters volgt die dromen van de Olympische Spelen. Op Instagram delen zij hun verhalen over opoffering, volwassen worden en de soms flinterdunne lijn tussen winst en verlies. De levens van deze sporters, die de nieuwe Dafne, Ranomi of Pieter worden genoemd, zijn tot aan Tokyo2020 te volgen via Instagram en vpro.nl/debeloften. Daarnaast wordt aan de vooravond van de Spelen een documentaireserie uitgezonden. Wie van de beloften weet zich te plaatsen voor Tokyo2020 en wie haakt af?

Voor Roos lijkt haar doel – als skateboarder de Spelen van Tokio halen – verder weg dan ooit. Een maand geleden scheurde ze haar kruisband. Vorige week is ze daaraan geopereerd. In haar ouderlijk huis in Zeist moet ze het rustig aan doen. De woonkamer, opgesierd door ballonnen, een skateboard met bemoedigende woorden van haar selectieteam en een knuffelbeer van een jongen van het skatepark, is nu haar chillplek. „Ik ben net klaar met het vwo en ben bewust niet gaan studeren, om een jaar lang al mijn tijd in het skaten te kunnen stoppen”, vertelt ze op de bank.

Het ging mis toen ze aan het oefenen was voor de World Cup in Rotterdam. „Tijdens de heelflip kwam ik verkeerd terecht. In het ziekenhuis bleek het heftiger dan gedacht. Ze moesten het opereren zodat ik weer op mijn oude niveau kan komen. Ik revalideer nu bij de KNVB. Het moet voor 80 procent herstellen. Het herstel duurt lang, dat is heel vervelend.” Hoewel ze zeker zes maanden lang niet op haar skateboard mag staan, heeft ze nog hoop voor de Olympische Spelen. „De kwalificatie is vanaf 2019. De World Cup was al een van de momenten dat je jezelf kan bewijzen. Ik kan me nog kwalificeren. Alleen wordt de weg ernaartoe lastiger.”

Door haar blessure beseft Roos hoe belangrijk skateboarden voor haar is. „Het is de hele levensstijl eromheen. Nieuwe vrienden maken, naar het buitenland gaan. Voor de ‘skatescene’ is de Olympische Spelen positief. Het is sinds Rio een nieuwe sport. Maar deelname aan de Spelen is niet het allerbelangrijkste. De weg ernaartoe vind ik ook belangrijk: plezier hebben, het skaten.” Het geeft haar een gevoel van ultieme vrijheid. „Je bent vrij om te doen wat je wilt. Lekker met vrienden op pad. Jezelf uitdagen. Dingen waar je eerst bang voor bent proberen. Als het lukt, is dat chill. Veel vallen hoort er ook bij. Daar was ik niet bang voor. Misschien nu wel. Daar moet ik niet te veel over nadenken.”

Mentaal heeft ze een flinke knauw gekregen door haar val. „Normaal spring je van acht trappen af, en juist met zo’n klein jumpje gebeurt dit. De komende tijd ga ik met een mental coach aan de slag. En ik denk dat ik straks wel iets van bescherming ga dragen.” Wat haar ambitie is? „Mijn knietje weer heel krijgen. Kijken wat ik naast het skateboarden wil doen. Ik wil wel betrokken blijven bij de skatescene, en straks weer wedstrijden skaten als ik er klaar voor ben. Skaten verleer je niet, je blijft op het niveau waar je nu bent. En als ik het straks weer kan doen, ben ik extra gemotiveerd.”