Sneller geholpen én sneller naar huis door plaatselijke verdoving in Diakonessenhuis

Een paar jaar geleden werd Marjanne uit Utrecht al aan haar rechterhand geopereerd. Ze kreeg een okselprik, werd om 13.00 uur geholpen en verliet om 21.00 uur het ziekenhuis. Misselijk. Nu was haar linkerhand aan de beurt. Maar nu werd ze verdoofd door de zogenoemde WALANT-methode. Ze werd als een van de eerste patiënten op deze manier aan haar hand geopereerd. „Nu werd ik om 12.00 uur opgenomen en was ik om 16.00 uur weer thuis. Ik voelde me veel beter: had geen pijn, en ook in de tijd na de operatie had ik minder pijn. Daarnaast hoef je bij deze verdoving niet nuchter te zijn. Ook dat is heel fijn.”

Volgens plastisch chirurg Xander Jacobs, die deze patiënte opereerde, zitten er veel voordelen aan de methode. Zo kan de patiënt nog steeds de vingers bewegen -bij een okselprik of volledige narcose kan dat niet- en dus kan de chirurg tijdens de operatie vragen om bijvoorbeeld een vinger te strekken of te buigen. „Daardoor krijg je direct meer informatie over de effecten van wat je doet. Zelf heb je wat langer en intensiever contact met de patiënt. Veel mensen vinden dat fijn, en voor ons is dat ook leuker.”

De methode is al langer bekend in Canada. In Nederland werd het tot voor kort nauwelijks gebruikt omdat een volledige narcose of okselprik net zo goed werkt. Dat veranderde door de coronacrisis. „Toen werden veel anesthesisten op de intensive care ingezet en waren er minder operatiekamers beschikbaar”, zegt Jacobs. „Voor de WALANT-methode heb je geen anesthesist nodig. Inmiddels werken verschillende ziekenhuizen in Nederland met deze methode.”