Trots op ‘zilveren’ Oranjeleeuwinnen: ‘Die huldiging verdienen ze echt’

Amerika was, oh voetbalcliché, een maatje te groot. En: van deze ploeg verliezen is geen schande. Zo is het natuurlijk ook. Iedereen hoopte op een voetbalwonder, maar is realistisch genoeg om deze topprestatie - tweede worden op een mondiaal toernooi - al rap een plekje te geven.

Het werd ondanks de nederlaag een mooie voetbalavond op de pleinen, in de volgepakte kroegen en huiskamers in en rond Utrecht. In De Meern kropen de meiden van vv De Meern MO11-3, zoals elk duel dit WK, samen om hun helden te supporten. Ze gingen uit van een zege. ,,Want wij hebben Sari.” En de Nieuwegeinse goalie hield Oranje, zoals de kleine voetbalsters al voorspelden, inderdaad lang in de race met kunst- en vliegwerk, maar zelfs zij moest buigen voor eerst de VAR en later de Amerikanen. 

_{Tekst gaat verder onder de foto.}

In Breukelen en Nieuwegein keken Tilly van Rooijen (64) en Hennie Vernooij (65) naar de finale. Zij waren erbij toen de Leeuwinnen in 1973 hun allereerste interland ooit speelden, en bespraken nu chattend met de ploeg van toen de finale die hun opvolgsters speelden. 

Ook zij hoopten op een Oranjestunt, maar gaven in aanloop naar de finale ook al aan voor het tegendeel te vrezen. ,,Het voetbal dat Amerika speelt is een reclame voor het vrouwenvoetbal”, zegt eerstgenoemde speelster van vv Nijenrodes (nu FC Breukelen). ,,En deze finale was dat ook. Nederland heeft echt gestreden voor de titel. Dubbel dat dat discutabele VAR-moment toch beslissend was. Daar zal het nog veel over gaan. Maar ik kan leven met deze zilveren medaille, een topprestatie. Ik ben trots.”

Laatstgenoemde, keepster van SV Houten in de jaren zeventig, was vooral blij dat er geen oorwassing volgde. ,,Amerika is zó goed. Maar Oranje hield lang stand. Het mooie is dat de meiden zich voor de Spelen in Tokio hebben geplaatst, dus dit bloedt niet dood. Het vrouwenvoetbal staat op de kaart en dat blijft zo. Dit is een prachtig resultaat.” Van Rooijen: ,,Ik hoop echt dat die meiden na een nachtje slapen alsnog open staan voor een huldiging, dat verdienen ze.”

Zo dachten ze er, de deceptie voorbij, ook op het Janskerkhof over. ,,VAR of geen VAR, dit is een resultaat dat staat”, zegt Serge van Duren (24). ,,Vooraf had ik he-le-maal niks met vrouwenvoetbal. Nu heb ik bijna alles gekeken vanaf de kwartfinale. Ik sta hier zelfs met een Oranje wortel op mijn hoofd.  Of ik genoten heb? Als je het niet verder vertelt, durf ik dat ook wel toe te geven. Leeuwinnen, top gedaan!”