De moestuin op landgoed Zuylenstein bij Amerongen is het eerste deel van het project. Die is in 2015 gerestaureerd en nu worden er groenten geteeld uit grootmoeders tijd. Vergeten groente. Groenten die vroeger op tafel stonden, maar op de een of andere manier zijn verdwenen. 

Dat idee trok de aandacht van de Universiteit van Wageningen. ,,De universiteit is geïnteresseerd of die vergeten groenten het gaan doen en waarom dat dan zo is’’, zegt De Brauwere. ,,Door de mechanisatie na de Tweede Wereldoorlog zijn bepaalde teelt technieken verloren gegaan. En daarmee ook groenten. Die technieken gaan we weer toepassen. Nee, het wordt hier geen open lucht museum. We hebben wel oude gereedschappen, maar die gebruiken we om iets te leren van de techniek, het gebruik.’’

De Brauwere heeft veel ideeën. Die zijn nodig om het landgoed te onderhouden. Ze wil naast de moestuin ook de fruitbomen en de vijf vijvers verder ontwikkelen. Ook de dieren moeten een rol krijgen. ,,Varkens bijvoorbeeld. We zijn graan aan het verbouwen, maar als die straks geoogst is, kunnen de varken de restanten op eten. En ze ploegen de grond ook om. Wat wil je nog meer?’’

Op dit moment wordt hard gewerkt aan de moestuin. Vrijwilligers zijn bezig met het poten van groenten en fruit. Alles is biologisch. De Brauwere: ,,We gebruiken geen pesticiden, geen gif. We willen het doen zoals het vroeger ook gebeurde. Zo zetten wij weer fruitbomen in de moestuin. Wij hebben in Frankrijk een kweker gevonden die de juiste bomen voor de tuin had.’’  

,,De moestuin werd door Frederik Hendrik rond 1640 aangelegd’’, zegt De Brauwere. ,,Later kwam de tuin door zijn zoon en kleinzoon pas echt tot bloei.  Het was destijds een strijd wie de mooiste appels en peren van de bomen haalde. Dat speelde in die tijd. Veel van de groente en fruit werd met boten naar prinselijke paleizen in Den Haag gebracht.’’

De Brauwere hoopt van het landgoed een soort kenniscentrum te maken. Een plek waar technieken van vroeger, worden getest. ,,Maar weet je’’, zegt ze. ,,Als al de eigenaren van al die buitenplaatsen en landgoeden nu samen gaan werken dan bouw je één van de grootste voedselplaatsen van Nederland, hier op de Utrechtse Heuvelrug. Dat is misschien toekomstmuziek. Net zoals mijn wens om het huis wat mijn ouders herbouwden, een aantal meters te verplaatsen, naar de oude plek. Waar het stond toen het aan het einde van de oorlog werd plat gebombardeerd. Maar dan moet ik de lotto winnen.’’