Vluchteling Amar (21) woont bij Marieke en René: ‘Het leven gaat niet altijd makkelijk, en ik ben vaak verdrietig’

,,Sorry, sorry”, zegt Ammar als hij zich, bijna een uur nadat onze interviewafspraak gepland stond, de woning in haast. De kleine, vriendelijk-ogende jongen met een grote basketballpet op zijn hoofd trekt gehaast zijn jas uit en neemt plaats op een stoel in de woonkamer. Marieke en René, die al aan hun tweede kop thee zitten, hadden hem al een paar appjes gestuurd: waar blíjf je nou toch? Ammar, die de taal vrij goed spreekt, grinnikt. ,,Ik ben dit nog niet gewend. Als je in Jemen om acht uur afspreekt, dan kan het ook tien uur zijn”.