De camino van Evert Meijs

Een pelgrimage naar Santiago, dat Sint-Jakobus betekent, speelt al vele jaren door het hoofd van de voormalig onderwijsman. Eigenlijk al sinds hij in 2007 in de Jacobushoeve in Vessem van broeder Fons een wandelstok kocht. Deze wandelstok heeft hij nog steeds en zal, met vier extra rubberdoppen, zijn enige wandelmaatje zijn op de voettocht langs ’s heren wegen naar de bekende stad in het noordwesten van Spanje.

Eigenlijk zou 2021 het jaar van de bedevaart worden, maar corona gooide roet in het eten. Echtgenote Trudy stelde toen voor om het Pieterpad te lopen. Dat deed Meijs en vorig jaar liep hij de 500 kilometer van Pieterburen in Groningen naar de Sint-Pietersberg in Limburg. Hielspoor, een overbelaste pees, hield hij er aan over. Trudy: „Hij liep ook veel te snel. Waar iedereen er drie weken over doet, was Evert na twee weken al uitgewandeld. Ik hoop maar dat nu alles goed gaat, want ik maak me best zorgen. Dat hij wordt aangereden bijvoorbeeld, of neergestoken.” 

Toch gaat ze het honderd dagen zonder de man doen waarmee ze al meer dan 45 jaar getrouwd is. Het echtpaar heeft wel afgesproken elkaar elke dag te bellen. Bovendien heeft Meijs een duidelijk overzicht gemaakt van wanneer hij tijdens de tocht waar te vinden is. Hij verheugt zich enorm. Zij gunt het hem.

„Het gaat mij om de reis, niet om het doel. Ach, zo’n barokke kerk met zijn franjes en zijn goud in die doorsneestad, dat doet me niets. Geloof, cultuur en sportiviteit, dat zijn de zaken waar ik tijdens mijn tocht wel waarde aan hecht. Ik verwacht geen wonderen, maar kijk uit naar alles wat ik aan kerken, kloosters en mensen tegenkom.”

Waar hij tegenop ziet? ,,Dat ik in mijn tentje wakker word en dat het dan regent dat het giet. En dat ik dan met mijn ouwe knoken die natte, zware tent moet dragen.” Meijs heeft voor de zekerheid wel geregeld dat hij met de fiets verder kan wanneer zijn voeten hem niet meer kunnen dragen. Maar vooralsnog gaat hij ervan uit dat hij zijn bedevaart, met een gemiddelde afstand van 25 kilometer per dag, lopend kan volbrengen. Op 11 juli haalt Trudy hem in Porto op: „En dan gaat het leven weer verder.”

Met een ransel van zo’n 12 kilo op zijn rug, zijn wandelstok in de hand en de carta de recomendación van bisschop Gerard de Korte op zak, loopt Meijs op 1 april in ieder geval nieuwe avonturen tegemoet.