70 jaar getrouwd en nog steeds gek op elkaar: ‘Al vond Netty mij eerst niet zo’n leuke jongen’

Met de liefde kwam het goed (‘Later vond ze me wel leuk'), zegt Hans. ,,Toen we verkering hadden, moest ik voor twee jaar naar Nederlands-Indië, omdat de dienstplicht er was. De verkering is toen goed aangebleven, we schreven regelmatig brieven. Soms kwamen er dan vijf brieven tegelijk, omdat we op de buitenpost zaten en de post niet zo vaak kwam. ‘Ik hou van je’ en ‘Ik vind je lief’, schreven we naar elkaar.” Op 21 november 1951 trouwde het stel in Rotterdam voor de kerk en de wet. Daarna hielden ze een  feestje in een kelderzaaltje in de stad. 

Nadat Hans uit dienst kwam, wilde hij graag studeren. ,,Ik had alleen de ambachtsschool gedaan en mijn leraar had gezegd dat ik door kon leren. Maar mijn vader wilde brood op de plank, dus ik ging eerst aan het werk. Nadat we trouwden, ben ik in de avonduren de HTS gaan doen. Na vijf jaar overdag werken en ’s avonds studeren, was ik constructeur tekenaar. Ik heb voor verschillende scheepswerven en ingenieursbureaus gewerkt.”

Netty was apothekersassistente. Toen Hans deels werd afgekeurd, gingen beiden halve dagen werken. Op zijn 45e werd Hans helemaal afgekeurd en ging Netty volledig aan de slag. Hans zorgde voor de kinderen en het huishouden. ,,Ik vond dat heel leuk. We hadden het goed”, vertelt hij.

Hans en Netty kregen zes kinderen, 12 kleinkinderen en 8 achterkleinkinderen. In 1984 kwam het echtpaar in Kaatsheuvel wonen. ,,Ik hoor nu van mensen om me heen: ‘Rotterdammer? Nee hoor, jij bent een echte Kaatsheuvelenaar’”, zegt Hans.

Het echtpaar was heel actief bij de KBO in Kaatsheuvel. Ze zaten in het bestuur, dansten, zongen, organiseerden seniorenmiddagen en brachten eten rond naar ouderen in de omgeving.

,,Het belangrijkste is dat je lief bent voor elkaar. Een tevreden mens zijn en af en toe een cadeautje meenemen, verklapt Hans zijn geheim voor een lang en gelukkig huwelijk. ,,En dankjewel zeggen, waardering hebben voor elkaar.”