Een uitgebuite onderklasse zorgt dat wij ons kunnen bedelven onder stapels goedkope spullen

'Er wordt geld verdiend over de rug van kwetsbare mensen', stelt burgemeester Kleijngeld verontwaardigd. Voor die conclusie hadden we die controle echter niet nodig. Sinds journalist Jeroen van Bergeijk undercover bij bol.com werkte, weten we al dat arbeidsmigratie inktzwarte schaduwkanten kent. En heus niet alleen in Waalwijk.

Ik woon tussen buren uit andere landen die hier hun geluk komen zoeken. Ze vertellen soms schrijnende verhalen. Een uitgebuite onderklasse zorgt ervoor dat wij onszelf kunnen bedelven onder stapels goedkope spullen. Gemeenten zetten de poorten daartoe eerst wijd open, vieren trots hun economisch succes. En zien het daarna mis gaan. De champagne heeft een wrange nasmaak. 

Het gaat niet alleen mis met arbeidsmigranten. Mijn zoon probeert het hoofd boven water te houden in de horeca. Is kok op mbo-2 nivo. Sukkelt van het ene 0-uren contract naar het andere. Langs uitzendburo's en payroll-constructies. Voor een maandloon waarmee hij onmogelijk een zelfstandige jongere kan worden. De flexibele arbeidsmarkt is voor hem een kooi waaruit het moeilijk ontsnappen is. Hij overweegt inmiddels de keuken te verlaten. Terwijl hij een prachtig vak leerde en restaurants klagen dat er te weinig koks zijn.

Deze week sloeg de commissie-Borstlap alarm. Als we zo doorgaan, zetten we onze welvaart op het spel. Leggen we een bom onder onze maatschappij. Creëren en negeren we een onderklasse zonder perspectief. Voor wie we niet genoeg betaalbare huizen bouwen. Boze mensen met een bloedhekel aan de elite die dat veroorzaakt en in stand houdt. Met alle gevolgen vandien. En het ergste is nog: we hebben het, schouderophalend, met open ogen van heel ver aan zien komen.