Scheikundedocent Roel Kammer (75) neemt afscheid in Waalwijk. ‘Maar stoppen als leraar? Nee zeg’

Veel leraren hebben gekozen voor het onderwijs doordat ze zijn aangestoken door bevlogen mannen en vrouwen voor de klas. Scheikundedocent Roel Kammer kan daar niet over meepraten. ,,Op het Christelijk Lyceum in Leiden kreeg ik les van meneer De Vries. Het was vreselijk. Alles mislukte. Zijn lessen, zijn praktijk. Zaten we plotsklaps tussen de dampen, geen idee of het kwaad kon. Of er ontplofte weer eens wat.”

En toch ging Kammer op de universiteit in de Lakenstad scheikunde studeren. ,,Ik was een echte bèta, wilde in de chemische industrie de kost verdienen. Wiskunde vond ik te abstract, natuurkunde had te veel formules waaruit je maar de goede moest zien te kiezen. Overigens, tot spijt van mijn vader. Diep in zijn hart wilde hij graag dat ik kernfysica ging doen.”

Het bedrijfsleven heeft Kammer, geboren in Zuidlaren, uiteindelijk nooit omarmd. ,,Ik woonde met mijn vriendin Joke, nu mijn vrouw, samen in Rotterdam. Mijn studiebeurs was niet toereikend. Dus ging ik in 1973 als werkstudent lesgeven. Binnen een maand wist ik: dit wordt mijn leven. Ik vond het zó boeiend om leerlingen op weg naar hun volwassenheid te mogen helpen. En sturen, als voorbeeldfunctie.”

Nooit een lerarenopleiding gevolgd, toch had Kammer het in de vingers. ,,Toen ik na vier jaar mijn kandidaats had gehaald, moest ik in militaire dienst. Leiding gegeven. Heb ik veel van opgestoken. Het allerbelangrijkste: zorg zo goed mogelijk voor je mensen, help ze. Dan krijg je er zo veel terug. In het onderwijs is dat niet anders.” Overigens, toen hij voor zijn doctoraal opging - járen later, in 1979 - haalde Kammer ook zijn didactische aantekening.

Verdergegaan in het onderwijs, hij werd aangenomen op Lyceum Oudehoven in Gorinchem. ,,26 sollicitanten, ik was de enige die niet bevoegd was. En toch werd ik er uitgepikt. Heb ik grotendeels aan mijn voorganger te danken. Die kon, zo hoorde ik later, geen orde houden. Ik was officier geweest, ze dachten: dat gaat hem niet overkomen.” Overigens, die dienstplicht voor God, koningin en vaderland leverde nogal wat overwerk op. ,,Ik werd regelmatig opgeroepen voor een herhaling. Waren we vooral ’s nachts in touw. ’s Morgens iedereen naar bed, keek ik een stapel opgestuurd examenwerk na.”

Het onderwijs heeft hem veel vreugde geschonken. ,,Leerlingen voelen kennelijk dat ik hun advocaat ben, ik dien hun belangen. Met dien verstande: ik ben niet hun vriend. Die afstand moet er zijn. Daarnaast is vakkennis essentieel. En je moet de stof over kunnen brengen.” Er speelt nog wat mee wat Kammer deugd doet. ,,Het geloof is belangrijk voor mij. Elke dag beginnen we op school met een overdenking. Fijn, tegelijkertijd heel uitdagend: wat kan ik meegeven waar ze iets mee in kunnen in hun verdere leven.” Opvoeden dus. ,,En dat is het moeilijkste examen van het leven.”

In 2011 zwaaide Kammer, die zijn zoons Maurits, Maarten en Marnix les heeft gegeven, af in Gorinchem: pensioen. Vier maanden later was de inwoner van Woudrichem toch weer in de weer met pipetjes, vloeistoffen. ,,Mijn opvolger had last van ordeproblemen. Of ik tot de zomervakantie wilde blijven. Daarna viel een scheikundedocent weg vanwege een hersenbloeding, ben ik parttime doorgegaan.”

Negen jaar geleden kwam hij op het ‘Willem’ terecht, waar hij twee dagen per week voor de klas stond. Marjon van Wees (17), leerling 5vwo, vindt hem ‘echt een lieve man’. ,,Meneer Kammer houdt van scheikunde. En hij wil er alles aan doen om je zo goed te begeleiden. Als er wat anders speelt, is meneer Kammer heel betrokken.” Wat haar nog het meeste bijstaat: ,,In het eerste schooljaar kregen we masterclass. Proefjes doen, uitproberen. Moesten we zelf tandpasta maken. Zó leuk, sinds die masterclass keek ik ernaar uit om hem in de bovenbouw als docent te hebben.”

Mooie tijd gehad in Waalwijk. Gaat Kammer na bijna vijftig jaar definitief afzwaaien en nog meer tijd besteden aan zijn acht kleinkinderen? ,,Nee, hoor. Ik ga aan de slag bij het Altena College in Sleeuwijk. Zitten ze wat ruimer in hun tijd voor dezelfde lesstof. Vooral meer practicum, dat is scheikunde op z’n mooist.” Ook mooi: ,,Ik kom er een oud-collega tegen uit Gorinchem, 22 jaar niet meer gezien. Ik kijk ernaar uit.”