Tot voor kort had de 56-jarige Annemieke de Schepper uit Schiedam niks met geschiedenis. ,,Ik had altijd het gevoel dat ik het niet begreep. Dat het meer een ver-van-mijn-bedshow was.” Tot ze zich ging verdiepen in het verleden van haar eigen vader. Het was zelfs zo bijzonder dat ze besloot haar debuutroman De stille oorlog van mijn vader over hem te schrijven.

Haar vader was de oudste van tien kinderen. Het is 1944 als hij als 18-jarige jongen in arbeidsdienst is. Op de radio hoort hij tot zijn grote schrik dat Biervliet, het dorp waar zijn familie woont, is getroffen. Zijn broers en zussen moeten vluchten terwijl de Duitsers en Canadezen met elkaar vechten in de Slag om de Schelde.

Haar vader heeft nooit iets verteld over deze traumatische ervaring. ,,Waarschijnlijk is het een gevoel van schaamte geweest dat hij er niet bij was. Zijn broers en zussen hadden iets verschrikkelijks meegemaakt. Dat schepte een bepaalde afstand tussen hen.''

De Schiedamse, die in het dagelijks leven les geeft op de Hogeschool Utrecht, wist dat haar vader niet op dat cruciale moment bij zijn familie was. ,,Maar het echte verhaal kende ik niet. Ik vroeg mijn vader er weleens naar, maar dan hield hij vaak de boot af. Hij zei alleen dat er zwaar gevochten was.''

Ze moest er later nog maar eens naar vragen, zei hij dan. Maar dat kwam er niet meer van. ,,Als je dierbare mensen om je heen hebt, laat je het soms na om intieme dingen te vragen.” Pas jaren na zijn overlijden in 1996 maakt ze voor een schrijfwedstrijd een verhaal over haar vader. ,,Dat ging erover dat hij zich niet thuis voelde in de Randstad nadat hij met mijn moeder was verhuisd uit Zeeuws-Vlaanderen.”

Na het winnen van de wedstrijd besluit ze zich verder te verdiepen in haar familie. Ze praat met een tante, een zus van haar vader, die haar meer verteld over dat ene moment in de familiegeschiedenis. En hoe dat hun leven beïnvloedde. Het besef dat haar vader hier jarenlang over had gezwegen zette haar aan tot het schrijven van haar eerste roman.

De stille oorlog van mijn vader gaat over een dochter die op zoek gaat naar wie haar vader werkelijk was. ,,Hoewel het verhaal fictie is, lijkt de hoofdpersoon veel op mij”, bekent De Schepper. ,,Het boek is deels gebaseerd op jeugdherinneringen en mijn familie. Maar ik heb het verhaal wel een beetje romantischer en groter gemaakt.”

Ze koos er toch heel bewust voor om er geen non-fictie verhaal van te maken. ,,Die ambitie heb ik niet . Daarnaast ben ik ook geen journalist. Als kind schreef ik al en het is prettig om iets te maken wat niet de werkelijkheid hoeft te zijn. Dat je de vrijheid hebt om te schrijven wat je wilt.”

Met het boek wil de Schiedamse de Slag om Schelde ook meer bekendheid geven. ,,Het is een relatief onbekende slag. Tot grote frustratie van mijn vader'', vertelt ze. ,,Het was namelijk geen 'sexy' of heroïsch gevecht. Het was een slag om Nederlands grondgebied aan het einde van de Tweede Wereldoorlog. Er zijn toen heel veel slachtoffers gevallen en fouten gemaakt.''

Om de slag de bekendheid te geven die het volgens de auteur verdient, deed ze veel research om het zo waarheidsgetrouw mogelijk op te schrijven. ,,Daarmee doe ik recht aan de ervaringen van mijn familie. En tegelijkertijd doe ik ook wat aan de frustratie van mijn vader dat er zo weinig over is geschreven.''

Annemieke de Schepper vindt het jammer dat haar vader het boek nooit zal lezen. Ze zou graag weten wat hij ervan vindt ,,Hij liep niet zo te koop met zijn emoties of privéleven, dus wie weet zou hij het ook wel ongemakkelijk vinden dat ik een roman over hem heb geschreven”, zegt ze. ,,Maar hij zou zeker trots zijn geweest. Dat zijn kleine meisje een boek heeft geschreven.”

De Schiedamse is blij dat haar boek inmiddels in de winkels ligt. ,,Het is fijn om niet meer met het verhaal bezig te zijn. Nu kan ik hier oprecht van genieten.” Ze had zichzelf de deadline rond het najaar van 2019 opgelegd. ,,Deze maand is het namelijk 75 jaar geleden dat de Slag om de Schelde was. Het was prettig om een idee te hebben wanneer het af moest zijn, maar tegelijkertijd bracht dat ook een bepaalde druk en onrust met zich mee.”

Al heeft ze de smaak van het schrijven wel te pakken. ,,Ik heb vooral veel geleerd van het herschrijven. Ze twijfelt er niet aan dat er ooit een tweede boek komt. ,,Maar wanneer dat weet ik echt nog niet'' zegt ze lachend. ,,Als het straks weer wat rustiger is, komt er wellicht een nieuw idee in me op. Maar voorlopig nog even niet.”