Karen Visser legt in haar nieuwe boek Vandaag begin ik echt het gedrag van de uitsteller bloot en geeft veel tips om uitstelgedrag de baas te worden. Zo gaat het vaak: je begint aan een groot project. Dat kan een presentatie zijn, een rapport, een scriptie, een boek. Wat dan ook. Je denkt: de eindstreep is nog ver maar dit gaat helemaal goed komen. Het is een flinke klus, maar jij gaat hem klaren.

Vervolgens is er een tijd verstreken waarin je meer had kunnen doen. Je hebt al wel een begin gemaakt. Kleine dingetjes om dit straks in één keer helemaal goed te doen.

Weer iets later: je bent lekker bezig. Je ruimt je bureau op, de mailbox is bijna leeg, je koopt een nieuw schrift en gaat ook nog even dat boek lezen om straks uit de startblokken te kunnen vliegen. Uiteindelijk begint de tijd te dringen. Misschien wordt het een nachtje doorhalen, maar het is je eerder gelukt. Je bent een snelle werker die een deadline nodig heeft.

De deadline is vlakbij. Stress! Alle hens aan dek nu. Als die collega nu maar niet gaat slapen om elf uur en daarom je mails en apps niet beantwoordt, anders loopt alles in de soep. Thuis moeten ze je niet lastigvallen, dit moet af.

Er is wel degelijk iets te doen aan uitstelgedrag, schrijft Karen Visser. Voor zelfhulpboekjunkies – het lezen van boeken over uitstellen is natuurlijk ook een vorm van uitstelgedrag – zullen de technieken die Visser in haar boek noemt niet nieuw zijn. Maar ze werken wel:

• Swallow the frog! Begin je werkdag met de taak waar je het meest tegenop ziet. Heb je die gedaan dan kan de rest van de dag alleen maar meevallen.

• Hak grote taken op in kleine stukjes die je makkelijker gedaan krijgt.

• Werk in blokken van 25 minuten en neem daarna 5 minuten pauze. Dat is de pomodorotechniek.

• Bedenk je tijdens het werk nog allerlei kleine dingen om te doen, schrijf ze op en werk verder, doe ze pas nadat je belangrijke taak klaar is.

• Wees heel realistisch met je tijd, plan liever meer tijd in dan minder. Deed je eerder acht uur over het maken van een presentatie, plan dat nu dan ook in, of meer.

• Zorg dat je in de uren dat je het beste werkt, ook de moeilijke taken doet. Zodat die niet verschuiven naar je laatste uur op kantoor.

• Zet geen vage taken meer op je lijst. Wees heel concreet. In plaats van ‘aan rapport werken’ schrijf je dan bijvoorbeeld ‘data van X invoeren in Excel’.

Wat voor type uitsteller je ook bent; de adrenalinejunkie, de besluiteloze of de dromer met te grote plannen die het moeilijke werk voor zich uitschuift – in alle gevallen moet je gewoon aan de slag. Want als er iets is wat in Vandaag begin ik echt telkens aan bod komt, dan is dat de boodschap om gewoon te beginnen. Doe iets en de rest wordt vanzelf makkelijker. Doe heel vaak iets en je werk komt ruim op tijd af.

En wil je de oorzaak van het probleem te lijf, dan zul je toch echt naar jezelf moeten kijken en bedenken waar het mis zit. Wat maakt je zo onzeker en hoe kun je dat oplossen? Dat je dergelijk zelfonderzoek liever uitstelt, zegt juist dat je er vooral aan zou moeten beginnen.

Columnist Charlotte van 't Wout vertelt in dit filmpje hoe je wel echt aan het werk gaat: 

Karen Visser - Vandaag Begin Ik Echt, je uitstelgedrag de baas. 174 blz, €14,99

Lees de beste artikelen op het gebied van werk en carrière via onze wekelijkse nieuwsbrief!