Deze werkenden leverden salaris in voor een droombaan: ‘Ik wilde meer lol in mijn leven’

Sijbren Bartlema (32)
Was: chemisch technoloog bij ExxonMobil (70.000 bruto per jaar)
Is nu: chef de partie in een restaurant (24.000 bruto per jaar)

,,Als ik de hele week op kantoor gewerkt had, was het hoogtepunt op vrijdagavond vrienden uitnodigen en voor hen koken. Ik vond koken altijd al leuk. Ik heb nagedacht over een koksopleiding, maar een serieuze optie was het nooit. Het idee leeft toch dat je met een vwo-diploma geen mbo-opleiding doet.”

,,Na vijf jaar wilde ik weg bij ExxonMobil. Ik dacht: ik kan óf voor een ander bedrijf gaan óf ik ga doen wat ik echt mooi vind: de horeca in. Ik besloot de stap te zetten en werk nu in een restaurant in Amsterdam.”

_{Tekst gaat verder onder foto.}

,,Ik had geen ervaring, dus begon onderaan de ladder. Dat was een omschakeling. Ik heb zes jaar gestudeerd en daar stond ik ineens asperges te schillen, haha. Maar ik wil mijn eigen zaak beginnen, dus ik moet vlieguren maken.”

,,Met de keuze voor deze baan leverde ik twee derde van mijn salaris in. Daardoor woon ik nu samen met mijn broer en verhuur ik mijn eigen huis. Maar voor mij is salaris niet het belangrijkste. Mensen zeiden: je had een goede baan. Maar een ‘goede baan’ wordt verkeerd geïnterpreteerd. Ik had een ‘goed betaalde baan’. Een goede baan is voor mij doen wat je leuk vindt. En dat doe ik nu.”

,,Ik vind het lekker om in de keuken te werken en op mijn benen te staan. Veel gezonder dan achter een computer. Ook is de horeca direct werk: je maakt iets en je krijgt meteen feedback van gasten of het lekker was. In mijn vorige baan duurden projecten twee jaar voor ik resultaat zag. Ook heb ik geen volle mailbox meer. We krijgen een appje met het rooster en alleen een mail als het over salaris gaat.”

Astrid Slootweg (32)
Was: (eind)redacteur bij een vakblad voor HR professionals (40.000 bruto per jaar)
Is nu: reisleider (12.000 bruto per jaar)

,,Vijf jaar geleden zat ik in de ‘is dit het nou?’-fase. Mijn baan als redacteur was best leuk, maar als ik iets wilde kon ik dat niet doorvoeren omdat het eerst langs vijftien anderen moest. Dat was frustrerend en daardoor kon ik niet het beste uit mezelf halen. De reiswereld trok me altijd al. Een goede vriend van me was reisleider en raadde me aan ook te solliciteren. Tot mijn eigen verbazing werd ik meteen aangenomen.”

_{Tekst gaat verder onder foto.}

,,Mijn ouders begrepen in eerste instantie niet dat ik mijn goedbetaalde baan opzegde. Er ging driekwart van mijn salaris af. Dat is veel, maar onkosten op reis worden vergoed. Ook heb ik mijn huur opgezegd, omdat ik veel in het buitenland was. In Nederland logeerde ik bij mijn ouders.”

,,Na mijn eerste reis kwam ik stuiterend terug. Het was fantastisch. Voor even heb je een belangrijke rol in het leven van mensen, je kunt verschil maken. Dat vind ik bijzonder. De misvatting is dat je als reisleider altijd op vakantie bent, maar het is keihard werken. Je staat de hele dag áán. Soms werkte ik weken achter elkaar zonder een vrije dag. Het is ook eenzaam: er is niemand om even tegen te klagen.”

,,Door corona ligt de reiswereld stil, dus zat ik zonder werk. Via via kwam ik bij dichter Martin Gijzemijter. Zijn bedrijf verspreidt positiviteit door dichtbundels en gedichten op allerlei producten. Ik help hem daarbij als zijn chef missie. Ik verdien het minimumloon, maar ik vind dat niet belangrijk. Salaris is leuk, maar ik vind het veel leuker als ik bijdraag aan het geluk van mensen. Of dat nou via reizen of dichtbundels is.”

,,Werken als reisleider was het grootste avontuur van mijn leven. Ik wacht nu tot het weer kan. Mijn droom is om het parttime te doen, in combinatie met mijn huidige baan.”

Roy van Ammers (38)
Was: hoofd marketingklantgroep (ad interim) bij ABN Amro (71.000 bruto per jaar)
Is nu: marketeer en begeleider van singlereizen bij VillaVibes (35.000 bruto per jaar)

,,Na mijn studie rolde ik de bankenwereld in. Ik was ambitieus en vond de grote projecten en budgetten mooi. Maar het was ook onpersoonlijk. Ik had miljoenen klanten, maar kende die mensen helemaal niet. Op een gegeven moment voelde ik: dit is het niet.”

_{Tekst gaat verder onder foto.}

,,De vacature voor mijn huidige baan kwam ik onverwacht tegen. Ze zochten een coördinator reizen en feesten voor singles. Ik was single, hield van feesten. Ik dacht: lachen. Ik wilde meer lol in mijn leven, plezier maken. Voor mij gaat het daar uiteindelijk om.”

,,Ik twijfelde wel, want de baan was aan de andere kant van het land. Ook is de bankenwereld een gouden kooi: dik salaris, veel vakantiedagen. Het kon niet op. Toch had ik zin om iets anders te doen. Toen ik wegging reageerden mensen: ‘Wát ga je doen? Dat is zonde voor je carrière.’ Maar iedereen die me goed kent, vond het een gave stap.”

,,Als eerste reis ging ik met vijftig singles op wintersport. Bij de bank was klantonderzoek achter een scherm, nu kon ik mensen gewoon in de skilift vragen wat ze van de reis vonden. Bij banken is alles serieus, dat hoort bij het imago. Dit ging om lol maken en zorgen dat mensen een leuke tijd hebben. Heerlijk! Op onze reizen is iedereen single, dus er ontstaan weleens stelletjes. Soms trouwen mensen zelfs en krijgen ze kinderen. Dat is voor mij een mooier resultaat dan een campagne waarin het om geld gaat.”

,,Mijn salaris halveerde door deze baanswitch, maar gelukkig geef ik sowieso weinig uit. Mijn doel in het leven is mooie momenten verzamelen, niet geld verdienen. Je weet ook nooit wat zo’n stap je brengt. We groeien flink met het bedrijf, mede door de inzet van mijn marketingkennis. Ik profiteer daar ook financieel van. En ik heb zelfs mijn verloofde ontmoet via mijn werk.”

Bekijk hier al onze video’s over werk en carrière: